Class 11 Advance Assamese Chapter 2 শিৱৰ কৃষি কর্ম

Class 11 Advance Assamese Chapter 2 শিৱৰ কৃষি কর্ম Question Answer to each chapter is provided in the list so that you can easily browse throughout different chapters Assam Board HS 1st Year Advance Assamese Chapter 2 শিৱৰ কৃষি কর্ম notes and select needs one.

Class 11 Advance Assamese Chapter 2 শিৱৰ কৃষি কর্ম

Join Telegram channel

Follow us:

Also, you can read the SCERT book online in these sections Solutions by Expert Teachers as per SCERT (CBSE) Book guidelines. Class 11 Advance Assamese Question Answer Chapter 2 are part of SCERT All Subject Solutions. Here we have given Class 11 Advance Assamese Chapter 2 শিৱৰ কৃষি কর্ম Solutions for All Subject, You can practice these here…

শিৱৰ কৃষি কর্ম  – ৰাম সৰস্বতী

Chapter – 2

প্ৰথম গোট

চমু প্ৰশ্ন

১। কবি ৰাম সৰস্বতীৰ চমু পৰিচয় দিয়া ৷ 

উত্তৰঃ মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ সমসাময়িক বৈষ্ণৱ কবি সকলৰ ভিতৰত কবি ৰাম সৰস্বতীৰ নাম উল্লেখযোগ্য ৷ পুৰণি অসমীয়া সাহিত্যত তেওঁৰ পৰিচয় হ’ল মহাভাৰতৰ অনুবাদক আৰু বধকাব্যৰ ৰচয়িতা । কবি ৰাম সৰস্বতীৰ ৰচনাৰ ব্যাপকতা আৰু বৰ্ণনীয় কথাবস্তুলৈ দৃষ্টিৰাখি অসমীয়া ব্যাস আখ্যা দিয়া হৈছে । 

মহাভাৰতৰ বিভিন্ন পৰ্বৰ অনুবাদত কবিয়ে আত্ম – পৰিচয়সূচক যি বৰ্ণনা দিছে তাৰপৰা জনা যায় তেওঁৰ পিতৃৰ নাম আছিল ভীমসেন কবি চূড়ামণি । তেওঁৰ দুজন পুত্র , প্রথমজন কবিচন্দ্র আৰু দ্বিতীয়জন অনিৰুদ্ধ বা ৰাম সৰস্বতী । তেওঁলোকৰ ঘৰ আছিল কামৰূপৰ পচৰীয়া বা চমৰীয়া গাঁৱত । আনহাতে ৰাম সৰস্বতীৰ পুতেক গোপীনাথ পাঠকে চিনকোনা গাওঁ বুলি কৈছে । যি নহওক ভীমসেন কবি চূড়ামণি পণ্ডিত আছিল । পুৰুষানুক্রমে পণ্ডিত বংশত জন্মলাভ কৰি অনিৰুদ্ধই পাণ্ডিত্যৰ বলত কোচৰজা নৰনাৰায়ণৰ ৰাজসভাৰ পাঠকৰ বাব লাভ কৰে । মহাৰাজ নৰনাৰায়ণে তেওঁক ৰাম সৰস্বতী উপাধি দি মহাভাৰত অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰিবলৈ আদেশ দয়ে । এনেদৰে নৰনাৰায়ণ , তাৰ পিছত ৰঘুদেৱ , পৰীক্ষিত নাৰায়ণ , ধৰ্মনাৰায়ণ আৰু সুন্দৰ নাৰায়ণ । লেকে কেবাজনো ৰজাৰ পৃষ্ঠপোষকতা লাভ কৰি সাহিত্য ৰচনা কৰি সপ্তদশ শতিকাৰ চতুৰ্থ দশকলৈ জীৱিত আছিল । 

কবি ৰামসৰস্বতীৰ ৰচনাৱলীক দুটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰিঃ 

( ক ) মহাভাৰতৰ পৰ্বসমূহৰ অনুবাদ আৰু মূল মহাভাৰতত থকা আখ্যানৰ অসমীয়া ৰূপান্তৰ । 

( খ ) মহাভাৰতৰ বন পৰ্বক আধাৰ কৰি হংস – কাকী , যামল সংহিতা, শিৱ ৰহস্য আদি পুৰাণ উপ – পূৰাণৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰি ৰচনা কৰা বুলি কোৱা – বধকাব্যসমূহ । 

মূল মহাভাৰত অষ্টদশ পর্বত বিভক্ত । কবি ৰাম সৰস্বতীয়ে আটাইবোৰ পৰ্ব নিজে অনুবাদ কৰা -নাছিল , অন্য কবিয়েও তেওঁক সহায় কৰিছিল।মলৰ জটিল , অপ্রয়োজনীয় যেন বোধহোৱা কথাবোৰ তেওঁ বাদ দি গৈছে । অনুবাদ সহজ সৰলভাৱে কৰাৰ লগতে অসমীয়া পাঠকৰ ৰুচি অভিৰুচিৰ সৈতে সঙ্গতি ৰাখি অনুবাদ কৰি ৰচনাক আকর্ষণীয় আৰু পৰিচিত কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছে । 

বধকাব্যসমূহ কবি ৰাম সৰস্বতীৰ অসমীয়া সাহিত্যলৈ একক অবদান । মহাভাৰতৰ চৰিত্ৰ সমূহক লৈ ৰচনা কৰা কাব্য সমূহত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ শ্ৰেষ্ঠত্ব দাঙি ধৰা হৈছে । আকর্ষণীয় কাহিনী , সহজ সৰল বর্ণনা আৰু সাধাৰণ জন – জীৱনৰ হাৱ – ভাৱ কাব্য সমূহত প্ৰকাশ কৰা বাবে এই কাব্য সমূহ জন সমাজত বিশেষ জনপ্রিয় আছিল । ডঃ বাণীকান্ত কাকতিয়ে বধকাব্যসমূহক ৰূপকধৰ্মী কাব্য বুলি কৈছে ৷ তেওঁৰ মতে পাণ্ডৱৰ বনবাস প্ৰবজন , দুখ দুর্গতি , সংসাৰ তাপক্লিষ্ট মোহাচ্ছন্ন মানৱ জীৱনৰে প্ৰতিচ্ছবি । ৰাম সৰস্বতীৰ ৰচিত কেইখন মান বধ কাব্য হ’ল – বিজয় পর্ব , মণিচন্দ্র ঘোষ পর্ব , পুষ্পহৰণ পৰ্ব , কালকুব্জ শোষক – বধ , ভীম চৰিত , বঘাসুৰ বধ , কুলাচল বৰ্ধ , জঙঘাসুৰ বধ , জটাসুৰ বধ , পাঞ্চালী বিবাহ , সিন্ধুৰা পৰ্ব , ব্যাসাশ্ৰম , অশ্বকৰ্ণৰ বধ , খটাসুৰ বধ , ব্যঞ্জন পর্ব । 

ৰাম সৰস্বতীৰ সকলো ৰচনাৰ ভিতৰত অতি সৰল আৰু অতি জনপ্রিয় কাব্য হ’ল ভীম চৰিত । অসমীয়া গাঁৱলীয়া জীৱনৰ পটভূমিত এই কাব্যখন বচনা কৰা হৈছে । গাঁৱলীয়া জীৱনৰ সুখ দুখৰ বাস্তৱ চিত্ৰ আৰু হাস্যোদ্দীপক বর্ণনা এই কাব্যৰ প্ৰধান আকর্ষণ । 

কবি ৰাম সৰস্বতীৰ ৰচনা সম্ভাৰ , তেওঁৰ বিৰল কাব্য প্রতিভাৰ অনন্য স্বাক্ষৰ । তেওঁৰ ৰচনাৰ ব্যাপকতা , আৰু বিষয়বস্তুৰ বৰ্ণনালৈ লক্ষ্য কৰি তেওঁক বৈষ্ণৱ যুগৰ এগৰাকী কবি বুলি ক’ব পাৰি৷ 

২। ‘ শিৱৰ কৃষি কর্ম ’ কবিতাৰ মূল কথাখিনি তোমাৰ ভাষাত বৰ্ণনা কৰা ।

উত্তৰঃ শিৱৰ কৃষি কৰ্ম কবিতাটি কবি ৰাম সৰস্বতীৰ বচনা । ভীমে শিৱৰ ঘৰত গৰখীয়া হৈ থকা তেওঁ পেট ভৰাই খাবলৈ নোপোৱা বাবে পার্বতীক নানা লঘু – লাঞ্ছনা কৰিলে । দুখ অপমানত পার্বতীয়ে শিৱক কৃষি কৰ্ম কৰিবলৈ কলে । হাতত ফুটাকড়ি এটাও নোহোৱাকৈ কেনেকৈনো দুষ্কৰ কৃষিকৰ্ম সম্পন্ন কৰিব তাকে ভাবি চিস্তান্বিত হ’ল । পার্বতীয়ে তেতিয়া উপায় হিচাপে বাসবৰ পৰা মাটি , সখী কুবেৰৰ পৰা কঠীয়া , বলোভদ্ৰৰ পৰা নাঙল আৰু যমৰ পৰা মৈ এটা খুজি আনি নিজৰ বলদটোৰ লগ লগাই হাল জুৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে । 

শিৱে কলে বস্তু এক ঠাই কৰি ত্ৰিশূল ডালক ফাল কৰি ষোল্লহাজাৰ মাটি মুকলি কৰি চহ কৰিলে । তাৰ পাছত বিধে বিধে ধান সিঁচিলে । সোনকালেই ধান লহপহকৈ বাঢ়ি থোক মেলিলে । কৰে পাৰ্বতীক ভুলতেই ধান চাবলৈ নাযাবলৈ পৰামর্শ দিলে । কিন্তু পার্বতীয়ে মন বান্ধিব নাৱাৰি এদিন গোপনে খেতি পথাৰত উপস্থিত হল । নদন বদন শস্য ভৰা পথাৰ দেখি স্ময়ত পাৰ্বতীৰ মুখৰ পৰা উস্ আস্ ধ্বনি ওলোৱাৰ লগে লগে খোবা – খুবীৰ আৱিৰ্ভাৱহৈ ধান ডৰা পুৰি শেষ কৰিলে । পার্বতীয়ে ভয় আৰু লাজত কাকো একো নকলে । আন এদিনাখন হাদেৱে ধাননি পথাৰত গৈ এনে অৱস্থা দেখি এয়া পাৰ্বতীৰ কাম বুলি জানিলে । ঘৰলৈ আহি পৰ্বতীক খং কৰাত , পার্বতীয়ে নিজৰ দোষ মৰিষণ কৰিবলৈ কৈ অনেক কাকুতি – মিনতিৰে পুনৰবাৰ ধান খেতি কৰিবলৈ ক’লে । শংকৰে তেতিয়া পুনৰ খেতি কৰিলে । ধান গজি পকিল । শংকৰে পাৰ্বতীক গৰখীয়া পঠাই ধান দাই নিবলৈ কলে । পার্বতীয়ে ভীমক কোৱাত ভীমে কাচি লৈ গৈ তিনিমুঠি কৰি আটাইখিনি ধান কাটি লৈ আহিল । ভীমে ধান তিনিমুঠি মাত্ৰ হোৱা বাবে পাৰ্বতীৰ আগত মহাদেৱক ভুঙৱা , ভিক্ষাৰী , এলেহুৱা , অকৰ্মণ্য আদি কৈ ৰিষ্কাৰ কৰাত পাৰৰ্বতীৰ খং উঠিল যদিও মহাদেৱে কিন্তু হাঁহি থাকিলে ; তাকে দেখি পার্বতীয়ে মহাদেৱক থাকিবলৈ ধৰাত মহাদেৱৰ খং উঠিল আৰু ধানৰ মুঠিত জুই লগাই দিলে । ভীমে চেষ্টা কৰিও জুই নুমাব নোৱাৰিলে৷সাতদিন সাত ৰাতি তেনেকৈ জ্বলি থকাত এদিন মহাদেৱে গৈ কমণ্ডলুৰ পানীৰে সেই জুই নুমাই দিলে ৷ তেতিয়াৰ পৰা আহু আৰু শালি এই দুবিধ ধান হ’ল । 

৩। চমু উত্তৰ দিয়াঃ 

( ক ) দেখি পাৰ্ব্বতীৰ মনে বিস্ময়ৰ মিলিল । 

          —পাৰ্ব্বতীৰ মনত কি বিস্ময় মিলিছিল ? ” 

উত্তৰঃ ৰাম সৰস্বতীৰ ‘ ভীম চৰিত ’ কাব্যৰ- ‘ শিৱৰ কৃষি কর্ম ‘ কাব্যাংশত উল্লেখ কৰা অনুযায়ী শিৱৰ ৰখীয়া ভীমৰ খোৱা কাৰ্যই যে পার্বতীক আচৰিত কৰি তুলিছিল সেই কথাই ইয়াত কোৱা হৈছে । 

যিদিনাখন বেলি দুইপৰ যোৱাত সদাশিৱৰ বৰগৰখীয়া ভীমে ভাত খাওঁ বুলি বৃষভটো বান্ধি ভাত খাবলৈ বহিল ৷ পাৰ্বতীয়ে ভীমৰ সন্মুখত থাল ভৰাই ভাত দি আঞ্জা আনিবলৈ ভিতৰলৈ গ’ল । আঞ্জা লৈ আহি দেখে ইতিমধ্যে ভীমে এক গৰাহতে আটাইখিনি ভাত শেষ কৰি পেলাইছে । পাৰ্বতীয়ে ভাত দিছিল নে নাই সন্দেহ কৰি পুনৰ ভাত দিলে । ভীমে সেই ভাত চাৰি গৰাহতে শষ কৰিলে ৷ আকৌ ভাত আনি দিয়াত তাকো দুই গৰাহতে শেষ কৰিলে ৷ এনেকৈ বাৰে বাৰে আনি দিওঁতে পাৰ্বতীৰ চৰুৰ ভাত – আঞ্জা শেষ হ’ল , কিন্তু ভীমৰ হ’লে পেট নভৰিল ৷ ভীমৰ এনে অস্বাভাৱিক খোৱা কাৰ্য দেখি পাৰ্বতী আচৰিত হৈছিল । 

( খ ) নচাৰোহো গৰু মই যৈকৈ তৈকে যাওঁ । 

             —ভীমে কিয় গৰু নচৰাও বুলিছিল । 

উত্তৰঃ ৰাম সৰস্বতী বিৰচিত ‘ শিৱৰ কৃষি কৰ্ম ’ কাব্যাংশৰ পৰা লোৱা এই শাৰীটোত ভীমৰ অসন্তোষ ব্যক্ত হৈছে । 

ভীম হ’ল শিৱৰ গৰখীয়া । শিৱৰ সাৰথি বুঢ়া গৰুটোকে ভীমে দিনৰ দিনটো চৰাব লাগে ৷ গৰু চৰাই আহি এদিন ভাত খাবলৈ বহোঁতে ভীমক খুৱাবলৈ গৈ পাৰ্বতীৰ চৰুৰ ভাত – আঞ্জা শেষ হল যদিও ভীমৰ পেট নভৰিল । অসন্তুষ্ট ভীমে পার্বতীক ভিক্ষাৰ মোনাটো দিবলৈ ক’লে । যাতে শুদা চাউল খুদ চোবাই পেটৰ ভোক মাৰিব পাৰে ৷ পাৰ্বতীয়ে ঘৰত আজি খুদকণো নাই বুলি কোৱাত ভীমৰ খং উঠিল । ভীমে পার্বতীক কলে যে গৰখীয়া হিচাপে ৰাখি বুঢ়া গৰুটোক চৰাবলৈ দিছে কিন্তু পেট ভৰাই খাবলৈ নিদিয়ে , গতিকে এনে আধাপেটি হৈ তেওঁ গৰু চৰাব নোৱাৰে বুলি কৈ অন্য ঠাইলৈ গুচি যোৱাৰ কথা কৈছে । 

( গ ) ‘ একবাৰ কিৰিষি কৰিবে দিয়া মন ৷ 

            ভিক্ষাৰ চাউলে জানা পেট নুপূৰয় ৷৷ 

            —কোনে , কি প্ৰসংগত কথাষাৰ কৈছিল ? 

উত্তৰঃ কবি ৰাম সৰস্বতী বিৰচিত ‘ শিৱৰ কৃষি কর্ম ’ কাব্যাংশৰ পৰা উদ্ধৃত এইফাঁকি বচনৰ বক্তা হ’ল পাৰ্বতী । 

শিৱ পাৰ্বতীৰ ঘৰত ভীম গৰখীয়া হৈ আছিল । শিৱৰ বুঢ়া বৃষভটোকে ভীমে চৰাই ফুৰিছিল । গৰখীয়া ভীমক খুৱাবলৈ পাৰ্বতী সমস্যাত পৰিছিল । কাৰণ পাৰ্বতীৰ ঘৰৰ সকলোখিনি অন্ন ব্যঞ্জন খোৱাৰ পিছতো ভীম আধাপেটী হৈ থাকিব লগাত পৰিছিল । তেতিয়া ভীমে মনৰ অসন্তোষত পার্বতীক নানা তিৰষ্কাৰ কৰি কৈছিল যে ভাত খাবলৈ নাপালে তেওঁ আৰু গৰু নাৰাখে । তেওঁলোকৰ ঘৰত পেট পুৰাই খাবলৈ পোৱা কেতিয়াও সম্ভৱ নহয় কাৰণ ঘৰৰ গিৰি মহাদেৱ ভঙুৱা , ঘৰত কেৱল ভাঙৰহে বেহা , ভাঙকেই তেওঁ পঞ্চামৃত বুলি ভাবে । ঘোঁৰাৰ সলনি বুঢ়া গৰুৰ পিঠিত উঠি মানুহৰ ঘৰে ঘৰে মাগি যি পায় তাৰে সকলোৱে খায় , মহাদেৱে খাবলৈ নাপায় ডম্বৰু বজাই ফুৰে । এনে ঘৰত ভীম গৰখীয়া হৈ কষ্ট কৰিব নোৱাৰে । ভীমৰ এনে তিৰষ্কাৰ পূৰ্ণ কথা শুনি লাজত পাৰ্বতীয়ে মহাদেৱক উক্ত কথাষাৰ কৈছিল । 

( ঘ ) ত্ৰিশূলক ফাল কৰি হালক জুৰিয়ো ৷ 

      এহিমতে কৃষি কাৰ্য্য বিধান কৰিয়ো ৷৷ 

        –কোনে কি কাৰণে এই কথাষাৰ কৈছিল ? 

উত্তৰঃ উক্ত কথাষাৰ শিৱৰ পত্নী পার্বতীয়ে শিৱক কৈছিল । কবি ৰাম সৰস্বতীৰ ‘ শিৱৰ কৃষি কৰ্ম ’ কাব্যাংশৰ পৰা জনা যায় যে শিৱৰ ঘৰত দ্বিতীয় পাণ্ডৱ গৰখীয়া হিচাপে থাকিছিল । গৰখীয়া ভীমক খাবলৈ দিওঁতে পার্বতী সমস্যাত পৰিছিল । কাৰণ ভীমৰ আধাপেট পুৰ হওঁতেই পার্বতীৰ চকৰ অন্ন – ব্যঞ্জন সকলো শেষ হৈছিল । ফলত আধাপেটি ভীমে মনৰ অসম্ভোষত গৰু নচৰাও বুলি কোৱাৰ লগতে মহাদেৱৰ নামত নানা তিৰষ্কাৰ কৰি পাৰ্বতীক লাজ দিছিল । এনেদৰে ভীমৰ কথাত লজ্জিত হৈ পাৰ্বতীয়ে মহাদেৱক কৃষি কৰ্ম কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে । মহাদেৱে তেতিয়া কৃষিকৰ্ম অতি দুষ্কৰ , তাতে তেওঁৰ ফুটা – কড়িও নাই , গতিকে কেনেকৈ কৃষি কৰিব বুলি ক’লে ৷ পাৰ্বতীয়ে তেতিয়া বাসৱৰ পৰা মাটি , কুৱেৰৰ পৰা কঠিয়া , বলোভদ্ৰৰ পাৰা নাঙল , যমৰ পৰা ম’হ আনি তাৰ সৈতে নিজৰ বলদটোক জুৰি ত্ৰিশূলডালক ফাল কৰি কৃষি কৰ্ম কৰিবলৈ মহাদেৱক পৰামৰ্শ দিলে । 

পার্বতীয়ে ভীমৰ কথাত লজ্জিত হৈ মহাদেৱক কৃষি কৰ্মত প্রবৃত্ত কৰাবলৈ এনেদৰে কৈছিল । 

( ঙ ) তাত হস্তে খোবাখোবি হুয়া উৎপন্ন । 

        — কি পৰিস্থিতিত , কেনেকৈ খোবা – খোবিৰ উৎপন্ন হ’ল লিখা । 

উত্তৰঃ অসমীয়া গাৱলীয়া সমাজৰ বিশ্বাসমতে খোবা – খোবি হ’ল খেতি পথাৰত থকা এহাল ভূত ভূতনী । ইহঁতৰ উৎপত্তি সম্বন্ধে কবি ৰাম সৰস্বতীৰ ‘ শিৱ কৃষি কর্ম ’ কাব্যাংশত এনেদৰে দিয়া হৈছে । 

এবাৰ পাৰ্বতীৰ অনুৰোধক্রমে শিৱই বিভিন্ন জনৰ পৰা খেতিৰ সা – সঁজুলি গোটাই লৈ ষোল্ল হাজাৰ মাটি চহ কৰি বিভিন্ন জাতৰ ধান সিঁচিলে । ধাননিডৰা লাহে লাহে লহপহকৈ বাঢ়ি খেতি পথাৰ নদন – বদন হৈ পৰিল ৷ শিৱই পার্বতীক ধাননি পথাৰত যাবলৈ বাধা দিলে , কিন্তু মনৰ কৌতূহল ৰাখিব নোৱাৰি এদিন সংগোপনে পার্বতী অকলে ধাননি পথাৰলৈ গ’ল । ধাননি পথাৰত নদন – বদন ধানবোৰ দেখি বিস্ময়ত পাৰ্বতীৰ মুখৰ পৰা উস্ আস্ ধ্বনি ওলাল । তেতিয়াই এই দুই ধ্বনি পৰা খেতি পথাৰত খোবা – খোবিৰ জন্ম হৈ ধাননি ডৰা পুৰি ছাই কৰিলে । এনেকৈয়ে খোবা – খোবিৰ উৎপন্ন হ’ল ।

( চ ) সি কাৰণে কিছু আহু কিছু ভৈলা শালি

      – আহু আৰু শালি ধানৰ জন্ম বৃত্তান্ত চমুকৈ লিখা । বা , ইয়াত উল্লেখ কৰা কাৰণটো কি ? বা , কি কাৰণে শিৱৰ কৃষিকৰ্মৰ অৱস্থা এনে হ’বলৈ পালে ।

উত্তৰঃ এবাৰ পাৰ্বতীৰ অনুৰোধ মতে মহাদেৱে ধান খেতি কৰিছিল যদিও পাৰ্বতীৰ ভুলৰ বাবে সকলো নষ্ট হৈছিল । পুনৰ পাৰ্বতীয়ে অনুৰোধ কৰাত শিৱই খেতি কৰে । ধান পকাৰ পিছত পাৰ্বতীয়ে গৰখীয়া ভীমক ধান দাই আনিবলৈ ক’লে । ভীমে কাঁচি লৈ গৈ গোটেই ধান কাটিলে যদিও সেয়া ভীমৰ হাতত মাত্র তিনিমুঠি হে হ’ল । ভীমে খঙত পাৰ্বতীৰ আগত মহাদেৱক নানা তিৰষ্কাৰ কৰিলে ৷ মহাদেৱে এনেবোৰ শুনি হাঁহিলে যদিও শেষত পার্বতীয়ে তিৰষ্কাৰ কৰাত ভোলানাথৰ খং উঠিল আৰু ধানৰ মুঠিত গৈ জুই লগাই দিলে । ভীমে এই জুই নুমাবলৈ চেষ্টা কৰিও নোৱাৰিলে । একেৰাহে সাতদিন পুৰাৰ পাছত, মহাদেৱে এদিন দেখি কমণ্ডলুৰ পানীৰে জুইপুৰা নুমালে ৷ এনেদৰে যিবোৰ ধান পুৰি দেই গ’ল তাৰ পৰাই আহু ধান আৰু নোপোৰাখিনিয়ে শালি ধান হ’ল । এনেকৈ যে আহু আৰু শালি ধানৰ সৃষ্টি হ’ল। 

( ছ ) “ দুষ্কৰ কৃষিক মই কৰিবো কিমত । 

            নাই কড়াকড়ি ধন মোহৰ ঘৰত ।। 

           —কথাষাৰ কোনে কাক কৈছিল ? দুষ্কৰ বুলি ভবা কৃষিক পিচত কেনেদৰে কৰিলে ? 

উত্তৰঃ উক্ত কথাষাৰ শিৱে পাৰ্বতীক কৈছিল । গৰখীয়া ভীমে পেটপুৰাই খাবলৈ নোপোৱাত পাৰ্বতীৰ আগত মহাদেৱক নানান কথা কৈ তিৰষ্কাৰ কৰিছিল । সেইবোৰ শুনি লাজতে পার্বতীয়ে মহাদেৱক কৃষি কৰিবলৈ কোৱাত মহাদেৱে এই কথাখিনি কৈছিল । কাৰণ কৃষি কৰ্ম হ’ল , দুষ্কৰ , তাতে হাতত ফুটাকড়িও নাই গতিকে কৰোঁ বুলিলেই কৰিব নোৱাৰি । 

তেতিয়া পাৰ্বতীয়ে ইয়াৰ উপায় দিলে । সেইমতে বাসৱৰ পৰা মাটি , কুবেৰৰ পৰা কঠিয়া , বলোভদ্ৰৰ পৰা নাঙল , যমৰ পৰা ম’হ আনি নিজৰ বলদটোৰ সৈতে জুৰি ত্ৰিশূল ডালক ফাল কৰি মাটি চহ কৰিলে । সেইমতে মহাদেৱে নানান ঠাইৰ পৰা আহিলা গোটাই ষোল্ল হেজাৰ মাটি চহ কৰি দুষ্কৰ কৃষি কৰ্ম সমাধা কৰিলে । 

( জ ) কি কৰিবে কৃষি আই ভঙ্গুৱা শঙ্কৰ । 

           কৈত শুনি আছাহাঁ চহকী ভিক্ষুকৰ ।। 

          — কথাখিনি কোনে কাক কৈছিল ? এনেদৰে কিয় কৈছিল ? 

উত্তৰঃ উক্ত কথাষাৰি ভীমে পার্বতীক কৈছিল ৷ পাৰ্বতীৰ কথামতে ভোলানাথ শিৱে কৃষি কৰিছিল ৷ যেতিয়া ধান পকিলে মহাদেৱৰ কথামতে পার্বতীয়ে গৰখীয়া ভীমক ধান আনিবলৈ পঠালে । ভীমে ধান কটাত নিজৰ হাতৰ মুঠি অনুযায়ী তিনিমুঠি মাত্র ধান হ’ল । তাকে দেখি ভীমে মহাদেৱক নানান কথা কৈ তিৰষ্কাৰ কৰিলে । মহাদেৱ ভঙুৱা । খেতি কৰাৰ নামত খুজি মাগি যি পায় তাকে খাই ওলাই গৈ গছৰ তলত বহি ভাং খায় । বতাহ লাগিলে বাঘৰ ছাল মেলি তাতে নিদ্ৰা গৈ অচেতন যেন হৈ থাকে । গধূলি সাৰ পাই ঘৰলৈ আহে । তেনেকৈ খেতি কৰিলে তিনি মুঠি নহৈ কি হ’ব । আচলতে খুজি – মাগি খোৱা অভ্যাসৰ বাবে মহাদেৱৰ শ্ৰম কৰিবলৈ এলাহ । ভিক্ষাৰী নিজৰ স্বভাৱৰ বাবে কেতিয়াও চহকী হ’ব নোৱাৰে । মহাদেৱৰ ক্ষেত্ৰতো সেয়ে হৈছে , যাৰ বাবেই ধান মাত্র তিনি মুঠি হৈছে । 

৪। অতি চমু উত্তৰ দিয়াঃ

( ক ) কবি ৰাম সৰস্বতী কোন যুগৰ কবি ? 

উত্তৰঃ শংকৰী যুগৰ কবি । 

( খ ) ৰাম সৰস্বতীৰ এখন বধকাব্যৰ নাম লিখা ? 

উত্তৰঃ খটাসুৰ বধ বা জংঘাসুৰ বধ । 

( গ ) শিৱৰ কৃষি কর্ম ’ অংশটি ৰামসৰস্বতীৰ কোনখন কাব্যৰ পৰা লোৱা হৈছে ? 

উত্তৰঃ ‘ ভীম চৰিত ’ পুথিৰ পৰা ৷ 

( ঘ ) ‘ ভীম চৰিত ’ কোন শ্ৰেণীৰ কাব্য ? 

উত্তৰঃ বধকাব্য । 

( ঙ ) বৃষভ বান্ধিলা নিয়া বীৰ বৃকোদৰ ’ –বৃকোদৰ বুলি কাক বুজাইছে ? 

উত্তৰঃ দ্বিতীয় পাণ্ডৱ ভীমক বুজাইছে । 

( চ ) ‘ মাটি খুজি লোৱা কিছু বাসৱৰ স্থানে । ‘ –বাসৱ কোন ? 

উত্তৰঃ ইন্দ্ৰ ।

( ছ ) তাত হস্তে খোবা – খোবি হুয়া উৎপন্ন ” – খোবা – খোবি কি ? 

উত্তৰঃ অসমীয়া গ্ৰাম্য সমাজত থকা বিশ্বাস অনুসৰি খোবা – খোবি হ’ল এহাল ভূত – ভূতুনী । 

( জ ) কোন গৰাকী কবিক অসমীয়া ব্যাস বুলি কোৱা হয় ? 

উত্তৰঃ ৰাম সৰস্বতীক ।

৫। শব্দ অর্থ লিখা : 

উত্তৰঃ 

Dev Kirtonia

Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.