Class 11 Assamese Chapter 3 গৌৰৱ

Class 11 Assamese Chapter 3 গৌৰৱ, Class 11 Assamese Question Answer SEBA, HS 1st year Assamese notes, গৌৰৱ Class 11 The answer to each chapter is provided in the list so that you can easily browse throughout different chapter Assam Board HS Class 11 Assamese Chapter 3 গৌৰৱ and select needs one.

Class 11 Assamese Chapter 3 গৌৰৱ

Join Telegram channel

Follow us:

Also, you can read the SCERT book online in these sections Solutions by Expert Teachers as per SCERT (CBSE) Book guidelines. These solutions are part of SCERT All Subject Solutions. Here we have given Assam Board HS Class 11 Assamese Chapter – 3 গৌৰৱ Solutions for All Subject, You can practice these here.

গৌৰৱ

পাঠ: ৩

(ক) অতি চমু প্রশ্ন (প্রতিটো প্ৰশ্নৰ মূল্যাংক- ১)

১। কালিৰাম মেধিৰ অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষা সম্পর্কীয় গ্ৰন্থখনৰ নাম লিখা।

উত্তৰঃ কালিৰাম মেধিৰ অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষা সম্পর্কীয় গ্ৰন্থখনৰ নাম হ’ল- “অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষাতত্ত্ব”।

২। ‘ডিভাইন কমেডি’ কাৰ ৰচনা?

উত্তৰঃ ‘ডিভাইন কমেডি’ ইটালীৰ বিশ্ববিখ্যাত কবি ডাণ্টেৰ ৰচনা।

৩। নেপোলিয়ন বোনাপার্ট কোন দেশৰ বীৰ আছিল?

উত্তৰঃ নেপলিয়ান বোনাপার্ট ফ্রান্স দেশৰ বীৰ আছিল।

৪। মৈথিলী আৰু বঙালীয়ে কোনগৰাকী পণ্ডিতক লৈ ‘টনাটনি’ কৰে?

উত্তৰঃ মৈথিলী আৰু বঙালীয়ে বিদ্যাপতি পণ্ডিতক লৈ টনাটনি কৰে।

৫। জাপানীবিলাকে নিজৰ দেহৰ গঢ় কাৰ নিচিনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে?

উত্তৰঃ জাপানীবিলাকে নিজৰ দেহৰ গঢ় ককেচিয়ানবিলাকৰ নিচিনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে।

(খ) চমু প্রশ্ন (প্রতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ২ অথবা ৩)

১। সৌভাগ্যৰপৰা গৌৰৱ কেনেকৈ ওপজে?

উত্তৰঃ গৌৰৱ তিনি ঠাইৰ পৰা উৎপন্ন হয়; সৌভাগ্য, শৰীৰ আৰু মন। সৌভাগ্যৰ পৰা জন্ম, ধন, আৰু মান আহে। সৌভাগ্যৰ ফলত জন্ম, ধন আৰু মান আহে, যি ব্যক্তিৰ সমাজত স্থান নিৰ্ধাৰণ কৰে। কিছুমান লোকে জন্মগতভাৱে ধন আৰু মান লাভ কৰে, আৰু তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত কৰ্তৃত্ব থাকক বা নাথাকক, সমাজত তেওঁলোকৰ উচ্চ স্থান অটুট থাকে। উদাহৰণস্বৰূপ, নিধিৰাম বৰুৱাৰ পুতেক যদি গৰুচোৰো হয়, তথাপি তেওঁ ভূঞা-পোৱালি হিচাপে সমাজত স্বীকৃত; আনহাতে, সাধাৰণ মানুহৰ ল’ৰা-ছোৱালীয়ে নিজৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা সাফল্য অৰ্জন কৰিলেও তেওঁলোক সহজে উচ্চ স্বীকৃতি নাপায়। সমাজত জন্মসূত্রে লাভ কৰা গৌৰৱ আৰু মানৰ দ্বন্দ্ব সদায় বিদ্যমান থাকে, য’ত উচ্চ বংশৰ লোক স্বাভাৱিকভাৱে আগস্থান পায়, কিন্তু সাধাৰণ মানুহক নিজৰ কৰ্তৃত্বৰে সেই স্থান অৰ্জন কৰিব লগা হয়।

২। ৰূপৰ বলত পোৱা মান আৰু ভক্তি স্থায়ী হয়নে? বুজাই লিখা।

উত্তৰঃ ৰূপৰ বলত পোৱা মান ভক্তি স্থায়ী নহয়, কাৰণ শৰীৰৰ সৌন্দৰ্য, স্বাস্থ্য আৰু শক্তি সময়ৰ লগে লগে ক্ষয় হয়। জীৱনৰ এক বিশেষ সময়ত মানুহে নিজৰ ৰূপ আৰু বলৰ বাবে সন্মান বা প্ৰশংসা লাভ কৰিব পাৰে, কিন্তু শৰীৰৰ পতনৰ লগে লগে সেই সকল গুণৰো অৱসান ঘটে। ফলস্বৰূপ, যি মান-ভক্তি কেৱল ৰূপ আৰু বলৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, তাৰ স্থায়িত্ব থাকিব নোৱাৰে।

৩। বিশ্বামিত্ৰৰ দুখৰ কাৰণ কি আছিল বুলি পাঠটোত কোৱা হৈছে?

উত্তৰঃ বিশ্বামিত্ৰৰ দুখৰ কাৰণ জন্ম আছিল বুলি পাঠটোত কোৱা হৈছে।

৪। শুদ্ধোধনৰ নাম মানুহে কিয় জানে?

উত্তৰঃ শুদ্ধোধন গৌতম বুদ্ধৰ পিতৃ আছিল বাবে মানুহে তেওঁৰ নাম জানে।

৫। দেশ জয় কৰা বীৰসকলে প্রকৃততে দেশ ৰাখিব পাৰেনে?

উত্তৰঃ দেশ জয় কৰা বীৰসকলে প্ৰকৃততে দেশ ৰাখিব নোৱাৰে। কাৰণ বিজেতাই প্রথম দিন দেশ জয় কৰে, দ্বিতীয় দিন ৰাখে আৰু তৃতীয় দিন বিজিত দেশ তেওঁৰ হাতৰ পৰা যায়। বিজেতাই মানুহকে পৰাস্ত কৰে, মানুহৰ মনক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰে।

(গ) দীঘল প্রশ্ন (প্রতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক- ৪ অথবা ৫)

১। “ধনেই ধৰ্মৰ মূল, ধন নহ’লে যায় জাতি কুল” -কথাষাৰ বুজাই লিখা।

উত্তৰঃ “ধনেই ধৰ্মৰ মূল, ধন নহ’লে যায় জাতি কুল” -এই কথাষাৰৰ দ্বাৰা ধনৰ গুৰুত্ব বুজোৱা হৈছে। সমাজত ধনৰ অভাৱ হ’লে জাতি, কুল আৰু সংস্কৃতিৰ পতন ঘটে। ধনৰ প্ৰভাৱত মানুহৰ মান-মৰ্যাদা নিৰ্ধাৰণ হয়, আৰু ধনীসকলে প্ৰশংসা, গৌৰৱ আৰু সামাজিক স্বীকৃতি লাভ কৰে। যিবিলাক বস্তু মানুহে জন্মগতভাৱে বা সৌভাগ্যৰ দ্বাৰা লাভ কৰে—যেনে ধন, মান আৰু বংশগৌৰৱ—সেইবোৰ ব্যক্তিগত কৃতিত্ব নহয়, তথাপি মানুহে সেইবোৰ লৈ গৌৰৱ কৰে।

দ্বিতীয় গৌৰৱৰ উৎস হৈছে শৰীৰ, যাৰ মূল গুণ তিনিটা—ৰূপ, স্বাস্থ্য আৰু বল। ৰূপৰ এক বিশেষ শক্তি আছে, যি মানুহক মোহিত কৰিবলৈ সক্ষম। ইতিহাসৰ বহু যুদ্ধ ৰূপৰ প্ৰভাৱতেই সংঘটিত হৈছিল, যেনে- গ্ৰীক-ট্ৰোজন যুদ্ধ বা ৰাম-বাৱণৰ সংঘাত। ৰূপৰ শক্তিয়ে বুদ্ধিমানকো বিভ্ৰান্ত কৰিব পাৰে, আৰু সমাজত বহু লোকে ৰূপৰ বাবে বিশেষ মান-মৰ্যাদা আৰু সন্মান লাভ কৰে। মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ সৌন্দৰ্য আৰু শান্ত ব্যক্তিত্বই তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীৰ পৰা পৰ্যন্ত শ্রদ্ধা আৰু ভক্তি আদায় কৰিছিল। মহম্মদ নবীক হত্যা কৰিবলৈ অহা শত্ৰুৱেও তেওঁৰ দিৱ্য সৌন্দৰ্য দেখি অস্ত্ৰ পেলাই দিছিল। এইদৰে, ধন, জন্মগত মান আৰু শৰীৰৰ গুণে সমাজত গৌৰৱৰ সৃষ্টি কৰে, যদিও সেইবোৰ সৰ্বদা স্থায়ী নহয়।

২। ‘গৌৰৱ’ প্রবন্ধটোত প্রকৃত গৌৰৱৰ কাৰণ কি বুলি কোৱা হৈছে?

উত্তৰঃ প্রকৃত গৌৰৱৰ কাৰণ জ্ঞান, আত্মসংযম আৰু আত্মদানৰ পৰা ওলায়। এই গুণবিলাকে মানুহক অমৰ কৰে। ছক্ৰেটিছৰ জ্ঞান, হৰিশ্চন্দ্ৰৰ ন্যায়, প্ৰহ্লাদৰ আত্মসংযম আৰু জয়মতীৰ আত্মদান ইতিহাসৰো গৌৰৱৰ বিষয়। ছেক্সপীয়েৰ, কবীৰ, মাধৱদেৱ আদি মহাপুৰুষৰ পূৰ্ণাংগ জীৱনী পোৱা নাযায়। প্ৰজাই ৰাজ্যৰ সম্ৰাট বা ৰজাসকল—যেনে আকবৰ, চ্যুকাফা, নৰনাৰায়ণ, জুলিয়াছ ছিজাৰ, আলেকজেণ্ডাৰ বা নেপোলিয়ন বোনাপাৰ্ট—জ্ঞান আৰু পৰিচালনাৰ বাবে স্মৰণ কৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ বিষয়ে যিমান জানে, তাতকৈও অধিক জানে গৌতম বুদ্ধ, শংকৰদেৱ, ভার্জিল, প্লেটো, বা মার্টিন লুথাৰৰ দৰে সন্ত মহাপুৰুষসকলৰ জীৱনী। মহা সম্ৰাটসকলৰ বিস্তৃত জীৱনী পোৱা যায়, কিন্তু সময়ৰ সোঁতত তেওঁলোকৰ যশ ক্ৰমে ক্ষয়মান হয়। অন্যদিকে, জ্ঞান, আত্মসংযম আৰু আত্মদানৰ দ্বাৰা সন্ত মহাপুৰুষসকলে মানুহৰ হৃদয়ত স্থায়ী স্থান লাভ কৰে। সতী সাৱিত্ৰীৰ দৰে মহান ব্যক্তিত্বসকলে এই গুণবোৰৰ দ্বাৰাই অমৰত্ব লাভ কৰিছে, যাৰ প্ৰভাৱ যুগে যুগে মানুহৰ মাজত জীয়াই থাকে।

৩। প্রসংগ সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা- “বিজেতাই মানুহকহে পৰাস্ত কৰে, মানুহৰ মনক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰে।”

উত্তৰঃ উক্ত কথাফাকি আমাৰ পাঠ্যক্ৰম ‘সাহিত্য সৌৰভ’ৰ অন্তৰ্গত কালিৰাম মেধি ৰচিত ‘গৌৰৱ’ নামৰ প্ৰবন্ধটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।

দেশ বিজয় কৰা বীৰসকলক আমি গৌৰৱৰ পাত্ৰ বুলি ভাবোঁ, কিন্তু তেওঁলোকৰ বিজয় সদায় স্থায়ী নাথাকে। বিজেতাই প্ৰথম দিন দেশ জয় কৰে, দ্বিতীয় দিন ৰাখে, আৰু তৃতীয় দিন সেই দেশ তেওঁৰ হাতৰ পৰা ওলাই যায়। তেওঁলোক মানুহক পৰাস্ত কৰিব পাৰে, কিন্তু মনক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, জুলিয়াছ ছিজাৰে দেশ জয় কৰিছিল, কিন্তু ভার্জিলে মন জয় কৰিছিল; আলেকজেণ্ডাৰে বিশ্ব দখল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, কিন্তু প্লেটোৱে নিজৰ জ্ঞানৰে মানুহৰ মন জয় কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

ইউৰোপত নেপলিয়নৰ তুলনাত মার্টিন লুথাৰ বেছি প্ৰভাৱশালী আছিল। আকবৰৰ ৰাজত্ব এক সময়ত শেষ হৈছিল, কিন্তু গৌতম বুদ্ধৰ আদৰ্শ আজিও ঠিকেই আছে। চ্যুকাফা আৰু নৰনাৰায়ণৰ ৰাজ্য ক্ৰমে ক্ষয় হ’ল, কিন্তু শংকৰদেৱৰ চিন্তা-চেতনাই যুগে যুগে বিস্তৃতি লাভ কৰিছে। মহাপুৰুষসকলে তেওঁলোকৰ আৰ্হিৰে মানুহৰ মনত স্থায়ী প্ৰভাৱ পেলাই যায়। নিউটন, ডাৰউইন আদি পণ্ডিতসকলে তেওঁলোকৰ চিন্তাধাৰা মানুহৰ মনত প্ৰতিস্থাপন কৰি এক নতুন দিশ দেখুৱাইছে। সেয়েহে, চিন্তা, কর্ম, জ্ঞান, আত্মসংযম, আৰু আত্মদান সদায় মানুহৰ মনত ৰৈ যায়, বিলীন নহয়।

৪। জন্মগতভাৱে লাভ কৰা ধন আৰু মান স্থায়ী হয়নে? বুজাই লিখা।

উত্তৰঃ অসমত প্রাচীনকালৰ পৰাই বংশ মর্যাদাই বিশেষ গুৰুত্ব লাভ কৰিছে। ‘গৌৰৱ’ প্রবন্ধটোত এই বিষয়টো স্পষ্টকৈ উল্লেখ আছে। অসমীয়া সমাজত জন্মগতভাৱে উচ্চ বংশৰ লোকসকলে সদায় বিশেষ মর্যাদা লাভ কৰে, যদিও যোগ্যতা আৰু গুণৰ দিশত নিম্ন বংশৰ লোকসকলো অনেক ক্ষেত্ৰত উন্নত হ’ব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, বৰুৱাৰ ঘৰৰ ল’ৰাই জন্মসূত্ৰে আগ মালা আৰু আগ ঠগি পাব, কিন্তু সাধাৰণ বংশৰ ক’লামণি হাজাৰ হ’লে তেওঁ সেই মৰ্যাদা নাপায়। বংশগত নিয়ম অনুসৰি, উচ্চ বংশৰ মানুহে কেতিয়াবা নৈতিকভাৱে পতিত হ’লেও সমাজত তেওঁলোকৰ স্থান অটল থাকে, কিন্তু নিম্ন বংশৰ লোকসকল যিমানেই গুণী আৰু বিদ্বান হওক, তেওঁলোক সদায় নিচেই গণ্য হয়। কালিৰাম মেধিয়ে ‘গৌৰৱ’ প্রবন্ধটোত এই সামাজিক বৈষম্যৰ বিষয়টো উল্লেখ কৰিছে, যি আজিও অসমীয়া সমাজত প্রচলিত।

৫। প্রসংগ-সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা-

“ৰূপৰ কিবা আচৰিত চুম্বক শক্তি আছে।”

উত্তৰঃ উক্ত কথাফাকি আমাৰ পাঠ্যক্ৰম ‘সাহিত্য সৌৰভ’ৰ অন্তৰ্গত কালিৰাম মেধি ৰচিত ‘গৌৰৱ’ নামৰ প্ৰবন্ধটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।

“ৰূপৰ কিবা আচৰিত চুম্বক শক্তি আছে” এই উক্তিটোৰ মাধ্যমেৰে সৌন্দৰ্য্যৰ গুৰুত্ব আৰু তাৰ প্রভাৱ বুজাই দিয়া হৈছে। সৌন্দৰ্য্য কেৱল চকুক প্ৰসন্ন নকৰে, ই মানসিক আৰু সামাজিক ক্ষেত্ৰতো গভীৰ প্ৰভাৱ পেলায়। ইতিহাসৰ বহু যুদ্ধ, সামাজিক পৰিৱৰ্তন আৰু সাংস্কৃতিক বিকাশৰ মূলতে ৰূপৰ গুৰুত্ব অনস্বীকাৰ্য। উদাহৰণস্বৰূপে, গ্ৰীক-ট্রজান যুদ্ধ হেলেনৰ সৌন্দৰ্য্যৰ বাবে হৈছিল, আৰু ৰাম-ৰাৱণৰ যুদ্ধৰ মূলেও আছিল সীতাৰ ৰূপ। সৌন্দৰ্য্যৰ চুম্বকীয় আকৰ্ষণ মানুহৰ চিন্তা-চেতনাক প্রভাৱিত কৰে, যি সাহিত্য, ইতিহাস আৰু সংস্কৃতিৰ পাতত প্ৰকাশ পাইছে।

এই শক্তিয়ে ব্যক্তি জীৱনেই নহয়, সমষ্টিগত মনোভাৱকো নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, হিৰোৰ সৌন্দৰ্য্যই লিয়েণ্ডাৰক বিপজ্জনক সাগৰ পাৰ হ’বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ শান্ত আৰু সৌম্য ৰূপে তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীৰ হৃদয়তো শ্রদ্ধা আৰু বিশ্বাস জন্মাইছিল। সৌন্দৰ্য্যৰ শক্তিয়ে কেতিয়াবা ঘৃণা, যুদ্ধ আৰু দ্বন্দ্বৰ সৃষ্টি কৰে, তেনেদৰেই কেতিয়াবা শান্তি, প্ৰেম আৰু অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ উঠে। সেই বাবে, সৌন্দৰ্য্যৰ এই চুম্বক শক্তি সকলো যুগতে সমাজ আৰু ইতিহাসত এক গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰি আহিছে।

১। “ধনেই ধৰ্মৰ মূল,

ধন নহ’লে যায় জাতি-কুল” – কথাখিনিৰ সপক্ষে-বিপক্ষে যুক্তি দি বুজাব।

উত্তৰঃ “ধনেই ধৰ্মৰ মূল, ধন নহ’লে যায় জাতি-কুল” এই উক্তিটো সমাজত ধনৰ গুৰুত্ব প্ৰতিপন্ন কৰে। কিছুমানৰ মতে, ধনবিহীন জীৱন কষ্টসাধ্য, জাতি-ধৰ্ম টিকি নাথাকে, কাৰণ আধুনিক সমাজত শিক্ষা, চিকিৎসা, বাসস্থান, খাদ্য, আৰু ধৰ্মীয় আচাৰ-প্ৰচাৰ সকলোতে ধনৰ প্ৰয়োজন। ধনৱান ব্যক্তি বা সমাজে অধিক সুযোগ সুবিধা লাভ কৰে, যাৰ ফলত জাতি শক্তিশালী হয়। ধনী সমাজবোৰ সাধাৰণতে বিজ্ঞান, শিল্প, সংস্কৃতি আদিত উন্নত হয় আৰু অৰ্থনৈতিক স্থিতিশীলতা বজাই ৰাখে। ধন থাকিলে মান-সন্মানো আপোনা-আপুনি আহে, যাৰ ফলত জাতি-গোষ্ঠীৰ অস্তিত্ব সুৰক্ষিত হয়। অন্যফালে, ধন হ’লেও যদি কোনো জাতি বা ব্যক্তি জ্ঞান, নৈতিকতা, আৰু আদৰ্শহীন হয়, তেন্তে সেই ধন সমাজৰ সত্যিকাৰ উন্নতি কৰিব নোৱাৰে। শংকৰদেৱ, গৌতম বুদ্ধ, মহাত্মা গান্ধী আদিৰ দৰে মহান ব্যক্তিসকল ধনৰ গৌৰৱত বিশ্বাস কৰা নাছিল; তেওঁলোকৰ নীতি, আদৰ্শ, আৰু জ্ঞানেই তেওঁলোকক অমৰত্ব প্ৰদান কৰিছে। ধন সমাজৰ বাবে গুৰুত্বপূর্ণ, কিন্তু ধনৰ অপব্যৱহাৰ সমাজৰ ক্ষতি কৰে, বৈষম্য বৃদ্ধি কৰে, আৰু অন্যায় কঢ়িয়াই আনে। বাস্তৱতে, কেৱল ধনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি জাতি-কুল টিকি থাকিব নোৱাৰে; জাতিৰ গৌৰৱ জ্ঞান, নৈতিকতা, আৰু সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰে স্থায়ী হয়। সেয়েহে, ধন জীৱনৰ প্ৰয়োজনীয় অংশ হলেও, ই জাতি-গোষ্ঠীৰ একমাত্ৰ মূল আধাৰ নহয়।

২। ভাব সম্প্ৰসাৰণ কৰি বুজাবঃ

(ক) “মা কুৰু ধন, জন যৌৱন গর্বম্।”

উত্তৰঃ “মা কুৰু ধন, জন যৌৱন গর্বম্” এই শ্লোকটি সংস্কৃত সাহিত্যৰ এক গভীৰ আৰু তাৎপর্যপূর্ণ উপদেশ বহন কৰে। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল– ধন, জন বা যৌৱনৰ গৌৰৱ নকৰিবা। এই তিনিটা বস্তু সাময়িক আৰু নশ্বৰ। মানুহে ধন, জন (আত্মীয়-স্বজন), আৰু যৌৱনৰ ওপৰত গৌৰৱ কৰি জীৱন অতিবাহিত কৰে, কিন্তু ই সকলো সময়ৰ প্ৰবাহত ক্ষয় হয়। ধন আজি থাকিব পাৰে, কিন্তু কাইলৈ নাথাকিবও পাৰে। আত্মীয়-স্বজন, বন্ধু-বান্ধৱ হ’লেও, সময়ৰ সৈতে সকলো সলনি হয়, আৰু যৌৱন যি সময়ে প্ৰকৃতিৰ উপহাৰ হিচাপে প্ৰাপ্ত হয়, তাৰো শেষ আছে।

এই শ্লোকৰ মূল বাৰ্তা হৈছে যে মানুহে স্থায়ী বস্তুৰ সন্ধান কৰিব লাগিব – যি নহয় ধন, জন বা যৌৱন, বৰঞ্চ আত্মজ্ঞান, নৈতিকতা। গৌতম বুদ্ধৰ জীৱনৰ উদাহৰণ তেওঁ ৰাজপাট, ধন-সম্পত্তি, আৰু সকলো বিলাসিতা ত্যাগ কৰি মুক্তিৰ সন্ধান কৰিছিল। মহান ব্যক্তিসকলে ধনৰ অহংকাৰ নকৰে, জন-প্ৰতিপত্তিৰ অহংকাৰ নকৰে, আৰু যৌৱনৰ গৌৰৱ নকৰে; তেওঁলোক জীৱন উপলব্ধি কৰি সকলোৰে কল্যাণৰ বাবে কাম কৰে।

সেইহে, মানুহে ধন, জন, আৰু যৌৱনৰ ওপৰত অহংকাৰ নকৰি, সৎ আৰু শুদ্ধ জীৱন অতিবাহিত কৰিব লাগে, কাৰণ এইবোৰ ক্ষণস্থায়ী আৰু যিকোনো মুহূর্তত শেষ হৈ যাব পাৰে। পৰম সুখ আৰু শান্তি লাভ কৰিবৰ বাবে গৌৰৱৰ বস্তুত নহয়, বৰঞ্চ জ্ঞান, নৈতিকতা, আৰু আত্মসংযমত মনোযোগ দিব লাগে।

(খ) “যি দেশৰ জাতীয় জীৱন যিমান সৌষ্ঠৱপূর্ণ সেই দেশৰ সাহিত্যও সিমান সৌষ্ঠৱপূর্ণ।” (লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা)

উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ উক্তিটো— “যি দেশৰ জাতীয় জীৱন যিমান সৌষ্ঠৱপূর্ণ, সেই দেশৰ সাহিত্যও সিমান সৌষ্ঠৱপূর্ণ” —এটি গভীৰ অৰ্থবহ উক্তি।

এই উক্তিৰে বেজবৰুৱাই দেশৰ জাতীয় জীৱন তথা সমাজৰ সামগ্ৰিক গুণগত মান আৰু সাহিত্যৰ মাজত থকা ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্কক ব্যাখ্যা কৰিছে। কোনো দেশৰ জাতীয় জীৱন যদি সুগঠিত, উন্নত, নৈতিক মূল্যবোধপূৰ্ণ আৰু সাংস্কৃতিকভাৱে সমৃদ্ধ হয়, তেন্তে সেই দেশৰ সাহিত্যতো সেই উন্নত চিন্তা, অনুভূতি, সৌন্দৰ্যবোধ আৰু জীৱনদৰ্শনৰ প্ৰতিফলন দেখা যায়। জাতীয় জীৱনত যদি সততা, দায়িত্ববোধ, সৌভ্ৰাতৃত্ববোধ, প্ৰগতিশীল চিন্তাধাৰা আদি গুণ থাকে, তেন্তে সাহিত্যও সেই আদৰ্শবোৰ ধৰি আগবাঢ়ে।

যদি কোনো দেশৰ জাতীয় জীৱন অৱনতি প্ৰাপ্ত হয়, সামাজিক আৰু নৈতিক পৰিস্থিতি দুৰ্বল হয়, তেন্তে সাহিত্যতো তাৰ প্ৰতিফলন দেখা যায়। সাহিত্য সমাজৰ আয়না স্বৰূপ। সেয়ে, বেজবৰুৱাই যি কথাটো ক’লে, তাৰ দ্বাৰা তেওঁ এই কথা প্ৰকাশ কৰিছে যে সাহিত্য আৰু জাতীয় জীৱন একে আনুষ্ঠানিক সূত্ৰত গাঁঠ খাই থাকে।

Dev Kirtonia

Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.