বাবা আমটে | Baba Amte Essay in Assamese | Biography of Baba Amte in Assamese | বাবা আমটে বিষয়ে জীৱনী | বাবা আমটে বিষয়ে ৰচনা | বাবা আমটেৰ চমু পৰিচয়।
মুৰ্লিধৰ দেৱীদাস আমটে জীৱনী এজন মহান ভাৰতীয় সমাজকৰ্মী আছিল তেঁওক বাবা আমটে (Baba Amte) বুলি জনা যায়। তেঁও কুষ্ঠ ৰোগত আক্ৰান্ত দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ সৱলীকৰণৰ বাবে কাম কৰিছিল। সৰল মনৰে জন্ম গ্ৰহণ কৰা শিশুৰ পৰা, বাবা আমটে সমাজৰ দলিত লোকসকলৰ সেৱা কৰিবলৈ নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল। তেওঁ মহাত্মা গান্ধীৰ কথা আৰু দৰ্শনৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল আৰু স্বাধীনতাৰ বাবে ভাৰতৰ সংগ্ৰামত যোগদান কৰিবলৈ তেওঁৰ সফল আইন অনুশীলন ত্যাগ কৰিছিল। বাবা আমটে মানৱতাৰ সেৱাত নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল।কুষ্ঠ ৰোগত আক্ৰান্ত লোকসকলক সেৱা আগবঢ়োৱাৰ বাবে বাবা আমটে আনন্দৱান গঠন কৰিছিল। তেওঁ নৰ্মদা বচাও আন্দোলন (NBA)ৰ দৰে অন্যান্য উগ্ৰ সামাজিক আৰু পাৰিপাৰ্শ্বিক সমস্যাৰ সৈতেও জড়িত আছিল। তেওঁৰ মানৱীয় কামৰ বাবে, তেওঁ ১৯৮৫ চনত ৰেমন মেগছেছে বঁটাকে (Ramon Magsaysay Award) ধৰি কেইবাটাও সন্মানীয় বঁটা লাভ কৰিছিল।
বাবা আমটে ভাৰতৰ এতিয়ালৈকে থকা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সমাজ সংস্কাৰকসকলৰ মাজৰ এজন। তেওঁ সমাজ সেৱাৰ বাবে বেৰিষ্টাৰ হিচাপে তেওঁৰ লাভজনক কেৰিয়াৰ দিছিল। তেওঁ ইমান মহান ব্যক্তি আছিল যে তেওঁ তেওঁৰ গোটেই জীৱন কুষ্থ ৰোগীসকলৰ যত্ন আৰু পুনৰ্সংস্থাপনৰ বাবে উৎসৰ্গিত কৰিছিল।
বাবা আমটে জীৱনী | Baba Amte Biography
| নাম | বাবা আমটে (Baba Amte[1]) |
| প্ৰকৃত নাম | মুৰ্লিধৰ দেৱীদাস আমটে (Murlidhar Devidas Amte) |
| জন্ম চন | ২৬ ডিচেম্বৰ ১৯১৪ |
| জন্ম স্থান | হিংগনঘাট, কেন্দ্ৰীয় প্ৰদেশ আৰু বেৰাৰ, ব্ৰিটিছ ভাৰত (বৰ্তমানৰ মহাৰাষ্ট্ৰ, ভাৰত) |
| অভিভাৱক | পিতৃৰ নাম – দেৱীদাস মাতৃৰ নাম – লক্ষ্মীবাই পত্নী – সাধনা আমত্তে সন্তান – প্ৰকাশ আমতে, বিকাশ আমটে |
| শিক্ষা | B.A.LL.B Wardha Law College |
| ১) পদ্মশ্ৰী, ১৯৭১ ২) ৰেমন মেগছেছে বঁটা, ১৯৮৫ ৩) পদ্ম বিভূষণ, ১৯৮৬ ৪) মানৱ অধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ পুৰস্কাৰ, ১৯৮৮ ৫) ডঃ আম্বেদকাৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা (১৯৯৯), ৬) গান্ধী শান্তি বঁটা, ১৯৯৯ ৭) টেম্পলটন পুৰস্কাৰ, ১৯৯০ | |
| মৃত্যু | ৯ ফেব্ৰুৱাৰী ২০০৮ (বয়স ৯৩) আনন্দৱান, মহাৰাষ্ট্ৰ, ভাৰত |
Also Read: জীৱনী: ৰাণী লক্ষ্মীবাই- ঝান্সিৰ ৰাণী | Rani Laxmi Bai
বাবা আমটে প্ৰাৰম্ভিক জীৱন
বাবা আমটে নামেৰে জনাজাত মুৰলীধৰ দেৱীদাস আমতেৰ জন্ম ১৯১৪ চনৰ ২৬ ডিচেম্বৰত মহাৰাষ্ট্ৰৰ ৱাৰ্ধা জিলাৰ হিংগনঘাটত হৈছিল। তেওঁ দেৱীদাস আৰু লক্ষ্মীবাই আমতেৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ আছিল। তেওঁৰ দেউতাক দেৱীদাস স্বাধীনতাপূৰ্ব ব্ৰিটিছ প্ৰশাসনৰ এজন শক্তিশালী আমোলা আৰু ৱাৰ্ধা জিলাৰ এজন ধনী ভূমি মালিক আছিল। এক ধনী পৰিয়ালৰ প্ৰথম সন্তান হোৱাৰ বাবে, মুৰলীধৰৰ জন্ম বহুত মৰমৰ মাজত হৈছিল আৰু সৰুৰে পৰা তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে কেতিয়াও একো কথা অস্বীকাৰ কৰা নাছিল। তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁক মৰমেৰে ‘বাবা’ বুলি মাতিছিল আৰু নামটো তেওঁৰ লগত লাগি আছিল। খুব কম বয়সতে, বাবা আমটেৰ ওচৰত এটা বন্দুক আছিল আৰু বনৰীয়া গাহৰি আৰু হৰিণ চিকাৰ কৰিছিল। বাবা আমটে আইন অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু ৱাৰ্ধাৰ আইন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা এলএলবি ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ জন্মচহৰত এটা আইন অনুশীলন স্থাপন কৰিছিল।
১৯৪৬ চনত, বাবা আমটে সাধনা গুলেশাস্ত্ৰীক বিয়া কৰায়। তেখেত মানৱতাৰ বিশ্বাসী আছিল আৰু সদায় বাবা আমটেক তেওঁৰ সামাজিক কামত সমৰ্থন কৰিছিল। বাবা আমটে সাধনা গুলেশাস্ত্ৰীৰ প্ৰকাশ আৰু বিকাশ নামৰ দুজন পুত্ৰ আছিল, দুয়োজন চিকিৎসক আছিল আৰু তেওঁলোকৰ পিতৃৰ পদাংক অনুসৰণ কৰি দৰিদ্ৰ লোকসকলক সহায় কৰাৰ তেওঁৰ পৰোপকাৰী দৃষ্টিভঙ্গী অনুসৰণ কৰিছিল।
বাবা আমটেৰ জীৱনত গান্ধীৰ প্ৰভাৱ
বাবা আমটেক মাহাত্মা গান্ধীৰ দৰ্শনৰ প্ৰকৃত অনুগামীসকলৰ অন্তিম জন বুলি অভিহিত কৰা হয়। তেওঁ কেৱল মহাত্মাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত দৰ্শনসমূহক আভ্যন্তৰীণ কৰাই নহয়, গান্ধীবাদী জীৱন শৈলীকো গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ সমাজত অন্যায়ৰ বাবে থিয় দিয়া আৰু দলিত শ্ৰেণীৰ সেৱা কৰাৰ মহাত্মাৰ আত্মা উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে পাইছিল। গান্ধীজিৰ দৰে, বাবা আমটে এজন প্ৰশিক্ষিত উকীল আছিল যি প্ৰথমতে আইনত কেৰিয়াৰ বিচাৰিছিল। পিছলৈ গান্ধীজিৰ দৰেই তেওঁও দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ দুৰ্দশাত আপ্যায়িত হৈছিল আৰু তেওঁৰ দেশৰ লোকসকলক উপেক্ষা কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ উন্নতিৰ বাবে তেওঁৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল। তেওঁৰ প্ৰকৃত আহ্বানৰ সন্ধানত, বাবা আমটে তেওঁৰ আনুষ্ঠানিক পোছাক ত্যাগ কৰে আৰু চন্দ্ৰপুৰা জিলাত কিছু সময়ৰ বাবে ৰেগ-পিকাৰ আৰু চুইপাৰসকলৰ সৈতে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। যেতিয়া গান্ধীজিয়ে কিছুমান ইংৰাজে মহিলাক অসন্মান কৰাৰ বিৰুদ্ধে আমতেৰ নিৰ্ভীক প্ৰতিবাদৰ বিষয়ে জানিব পাৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ আমটেক ‘অভয় সাধক’ উপাধি প্ৰদান কৰিছিল।
পিছত তেওঁ কুষ্ঠ ৰোগত আক্ৰান্ত ৰোগীসকলক সেৱা আগবঢ়োৱাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিছিল আৰু তেওঁৰ জীৱনৰ বেছিভাগ সময় ৰোগটোৰ প্ৰতি উন্নত চিকিৎসা সুবিধা আৰু লগতে সামাজিক সজাগতা প্ৰদান কৰাৰ লক্ষ্যৰে অতিবাহিত কৰিছিল।
ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনত বাবা আমটেৰ ভূমিকা
বাবা আমটেতেওঁৰ পৰামৰ্শদাতা মহাত্মা গান্ধীৰ উদাহৰণৰ পিছত ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনত দীক্ষা লোৱা হৈছিল। তেওঁ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সময়ত সমগ্ৰ ভাৰতত কাৰাগাৰত বন্দী নেতাসকলৰ প্ৰতিৰক্ষা ৰক্ষাৰ বাবে মহাত্মা গান্ধী আৰু সংগঠিত উকীলসকলৰ নেতৃত্বত প্ৰায় সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল।
সামাজিক সক্ৰিয়তা
বাবা আমটে, যাক প্ৰায়ে মহাত্মা গান্ধীৰ অন্তিম অনুগামী বুলি কোৱা হয়, তেওঁৰ পৰামৰ্শদাতাৰ জীৱন অনুসৰণ কৰি জীয়াই আছিল আৰু কাম কৰিছিল। তেওঁ আনন্দৱানত থকা তেওঁৰ পুনৰ্সংস্থাপন কেন্দ্ৰত বোৱা কেৱল খাদী কাপোৰ পিন্ধি, তাত খেতিপথাৰত খেতি কৰা ফল আৰু পাচলি খাই, আৰু হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ দুখ-কষ্ট দূৰ কৰি গান্ধীৰ ভাৰতৰ দৃষ্টিভংগীৰ দিশত কাম কৰি স্পাৰ্টান জীৱন যাপন কৰিছিল।
কুষ্ঠ ৰোগীৰ বাবে কৰা কাৰ্য্য
ভাৰতীয় সমাজত কুষ্ঠ ৰোগীসকলে সন্মুখীন হোৱা দুৰ্দশা আৰু সামাজিক অন্যায়ৰ দ্বাৰা বাবা আমটে আপ্লুত হৈছিল। এক ভয়ংকৰ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ তেওঁলোকক বৈষম্যমূলক ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল আৰু সমাজৰ পৰা বিতাড়িত কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত প্ৰায়ে চিকিৎসাৰ অভাৱত মৃত্যু হয়। বাবা আমটে এই বিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিবলৈ আৰু ভুল ধাৰণাবোৰ আঁতৰাবলৈ ৰোগটোৰ বাবে সজাগতা সৃষ্টি কৰিবলৈ ওলাইছিল। কলিকতা স্কুল অৱ ট্ৰপিকেল মেডিচিনত কুষ্ঠ অভিমুখীকৰণ পাঠ্যক্ৰম কৰাৰ পিছত, বাবা আমটে তেওঁৰ পত্নী, দুই পুত্ৰ আৰু ৬ জন কুষ্ঠ ৰোগীৰ সৈতে তেওঁৰ অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ ১১ টা সাপ্তাহিক ক্লিনিক স্থাপন কৰিছিল আৰু কুষ্ঠ ৰোগী আৰু ৰোগৰ ফলত বিকলাঙ্গ লোকসকলৰ চিকিৎসা আৰু পুনৰ্সংস্থাপনৰ বাবে ৩ টা আশ্ৰম স্থাপন কৰিছিল।তেওঁ ৰোগীসকলক বিষৰ পৰা পুনৰুজ্জীৱিত কৰিবলৈ অক্লান্ত পৰিশ্ৰম কৰিছিল, ক্লিনিকবোৰত তেওঁলোকৰ সৈতে উপস্থিত আছিল। কুষ্ঠ ৰোগ অত্যন্ত সংক্ৰামক হোৱাৰ বিষয়ে কেইবাটাও পৌৰাণিক কাহিনী আৰু ভুল ধাৰণা উলিয়াবলৈ তেওঁ নিজকে ৰোগীৰ বেচিলিৰ বেজী দিছিল। তেওঁ ৰোগীসকলৰ প্ৰান্তিকৰণ আৰু সামাজিক বহিষ্কৃত হিচাপে তেওঁলোকৰ চিকিৎসাৰ বিৰুদ্ধে জোৰেৰে কথা পাতিছিল।১৯৪৯ চনত, তেওঁ কুষ্ঠ ৰোগীসকলক সহায় কৰাৰ বাবে সমৰ্পিত আনন্দৱান নামৰ আশ্ৰম নিৰ্মাণৰ দিশত কাম কৰা আৰম্ভ কৰে। ১৯৫১ চনত ২৫০ একৰ চৌহদলৈকে আনন্দৱান আশ্ৰমত এতিয়া দুখন চিকিৎসালয়, এখন বিশ্ববিদ্যালয়, এখন অনাথ আশ্ৰম আৰু আনকি অন্ধসকলৰ বাবে এখন বিদ্যালয় আছে।
আজি আনন্দৱান বিশেষ বিকশিত হৈছে। ইয়াত কেৱল কুষ্ঠ ৰোগত আক্ৰান্ত ৰোগী, বা ইয়াৰ অক্ষম ৰোগীঅন্তৰ্ভুক্ত নহয়, ই আন শাৰীৰিক অক্ষমতা থকা লোকৰ লগতে কেইবাটাও পৰিৱেশ শৰণাৰ্থীক সমৰ্থন কৰে। পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ভাৱে সক্ষম লোকসকলৰ সৰ্ববৃহৎ সম্প্ৰদায় হোৱাৰ বাবে, আনন্দৱানে ইয়াৰ বাসিন্দাসকলৰ মাজত তেওঁলোকৰ আত্ম-মূল্য গঢ়ি তুলি মৰ্যাদা আৰু গৌৰৱৰ অনুভূতি জাগ্ৰত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। এক সম্প্ৰদায় হিচাপে, অধিবাসীসকলে এক স্ব-বহনক্ষম প্ৰণালী বজাই ৰখাৰ দিশত কাম কৰে, প্ৰয়োজনীয় অৰ্থনৈতিক মেৰুদণ্ড প্ৰদান কৰা খেতি আৰু কাৰুশিল্পৰ দ্বাৰা।
লোক বিৰাদ্ৰী প্ৰকল্প
১৯৭৩ চনত, ভাৰতৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ গড়চিৰোলী জিলাৰ ভমৰাগড় তালুকৰ মাদিয়া গণ্ড জনজাতিৰ মাজত উন্নয়ন ৰখাৰ বাবে বাবা আমটেৰ দ্বাৰা লোক বিৰাদ্ৰী প্ৰকালপ বা ব্ৰাদাৰহুড অফ পিপল প্ৰকল্প আৰম্ভ কৰা হৈছিল। প্ৰকল্পটোত অঞ্চলটোৰ থলুৱা জনজাতিসকলক মৌলিক স্বাস্থ্যসেৱা প্ৰদান কৰাৰ বাবে এখন চিকিৎসালয় নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। তেওঁলোকে শিশুসকলক শিক্ষা প্ৰদান কৰাৰ বাবে হোষ্টেলৰ সুবিধা থকা এখন বিদ্যালয় আৰু এটা কেন্দ্ৰ, জীৱিকাৰ দক্ষতা শিকোৱা আৰু প্ৰাপ্তবয়স্কসকলক প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ লগতে নিৰ্মাণ কৰিছিল। লগতে এটা বিশেষ প্ৰকল্প আছে, পশু অনাথ আশ্ৰম, যি স্থানীয় জনজাতিৰ চিকাৰ কাৰ্যকলাপৰ দ্বাৰা অনাথ হোৱা ডেকা জন্তুবোৰক গ্ৰহণ কৰে আৰু যত্ন লয়। ইয়াক বাবা আমটেৰ Animal Park বুলি নামাকৰণ কৰা হৈছে।
Also Read: জীৱনী: মহাত্মা গান্ধী- জাতিৰ পিতা | Mahatma Gandhi
ভাৰত যোদো মাৰ্চ
বাবা আমটে ১৯৮৫ চনৰ ডিচেম্বৰত দেশজুৰি ভাৰত জোৰো আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু সমগ্ৰ ভাৰতত ভাৰত যোদো যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁৰ লক্ষ্য আছিল শান্তি আৰু ঐক্যৰ বাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰা, দেশখনক বিভিন্ন প্ৰান্তত সংঘটিত সাম্প্ৰদায়িক হিংসাৰ বিৰুদ্ধে একত্ৰিত কৰা। আমটে, তেওঁৰ ১১৬ জন যুৱ অনুগামীৰ সৈতে, কন্যাকুমাৰীত আৰম্ভ কৰি কাশ্মীৰত সমাপ্ত হৈ ৫,০৪২ কিলোমিটাৰ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল। এই পদযাত্ৰাই যথেষ্ট উৎসহিত কৰিছিল, দেশবাসীক একতাৰ ভাৱনাৰে পুনৰ প্ৰেৰিত কৰিছিল।
নৰ্মদা বচাও আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ
১৯৯০ চনত, বাবা আমটে আনন্দভান এৰি মেধা পাটকাৰৰ নৰ্মদা বচাও আন্দোলনত (নৰ্মদা আন্দোলন বচাও) যোগদান কৰে। আনন্দবান এৰি যাওঁতে বাবাই কৈছিল, “মই নৰ্মদাৰ কাষত থাকিবলৈ গৈ আছোঁ। নৰ্মদা সামাজিক অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে সকলো সংগ্ৰামৰ প্ৰতীক হিচাপে ৰাষ্ট্ৰৰ মুখত থাকিব।“ বান্ধসমূহৰ ঠাইত, নৰ্মদা বচাও আন্দোলনই শুকান কৃষি প্ৰযুক্তি, জলবিভাজিকা বিকাশ, সৰু বান্ধ, জলসিঞ্চন আৰু খোৱা পানীৰ বাবে উত্তোলন আঁচনি, আৰু বিদ্যমান বান্ধসমূহৰ উন্নত দক্ষতা আৰু ব্যৱহাৰৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি এক শক্তি আৰু পানীৰ ৰণনীতিৰ দাবী জনায়।
Also Read: জীৱনী: লালা লাজপত ৰায়- স্বাধীনতা সংগ্ৰামী | Lala Lajpat Rai
যুৱ প্ৰজন্মৰ বাবে বাবা আমটেৰ বাণী
বাবাই বিচাৰিছিল যে যুৱক-যুৱতীসকলে নিজকে জ্ঞানেৰে আলোকিত কৰক যাতে তেওঁলোকে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ অৰ্থ আৰু গুৰুত্ব বুজি পায়। বাবাই এবাৰ কৈছিল, “আমি গছৰ শিপাত থকা এই শক্তিবুজিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব। কেৱল যেতিয়া আপুনি এই পৰিঘটনাটো বুজি পাব, আপুনি দুঃসাহসিক অভিযানক আকোৱালি লোৱাৰ আৰু যি কৰিব লাগিব সেয়া সম্পাদন কৰাৰ সাহস পাব। যিসকলে সৃষ্টিশীল বিপ্লৱ আনিব বিচাৰে তেওঁলোকে এই মূল পৰিঘটনাটো সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিব লাগিব।”
বাবা আমটেৰ মৃত্যু
২০০৭ চনত, বাবা আমটে লিউকেমিয়া ৰোগত আক্ৰান্ত বুলি ধৰা পৰিছিল। এবছৰৰো অধিক সময় ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱা পিছত, বাবা আমটে ২০০৮ চনৰ ৯ ফেব্ৰুৱাৰীত আনন্দৱানত তেওঁৰ নশ্বৰ শৰীৰ ত্যাগ কৰে। মহান আত্মাৰ মৃত্যুত সমগ্ৰ বিশ্বৰ বহুতো প্ৰখ্যাত ব্যক্তিয়ে সমবেদনা জ্ঞাপন কৰিছিল। বাবা আমটেৰ মৃতদেহটো সমাধিস্থ কৰা হৈছিল আৰু অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়া কৰা হোৱা নাছিল।
সামৰণি
মানৱ সেৱাত নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গিত কৰা মহান ব্যক্তি বাবা আমটে সকলোঁ ভাৰতীয়ৰ এক আদৰ্শ। মানৱ সেৱাৰ লগতে বাবা আমটে তেওঁৰ জীৱন আন বহুতো সামাজিক কাৰণত উৎসৰ্গিত কৰিছিল, বিশেষকৈ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন আৰু পাৰিপাৰ্শ্বিক ভাৰসাম্য, বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণ আৰু নৰ্মদা বচাও আন্দোলনৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত জনসজাগতা বৃদ্ধি কৰাৰ চেষ্টা। বাবা আমটে এজন প্ৰকৃত সমাজকৰ্মী আছিল তেওঁক এই সামাজিক কামৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে ১৯৭১ চনত পদ্মশ্ৰী বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল।
Also Read: জীৱনী: মণিৰাম দেৱান- অসমৰ চাহৰ আৱিষ্কাৰক | Maniram Dewan
FAQ
১) বাবা আমটে কোন?
উঃ- মুৰ্লিধৰ দেৱীদাস আমটে এজন মহান ভাৰতীয় সমাজকৰ্মী আছিল তেঁওক বাবা আমটে বুলি জনা যায়। তেঁও কুষ্ঠ ৰোগত আক্ৰান্ত দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ সৱলীকৰণৰ বাবে কাম কৰিছিল। সৰল মনৰে জন্ম গ্ৰহণ কৰা শিশুৰ পৰা, বাবা আমটে সমাজৰ দলিত লোকসকলৰ সেৱা কৰিবলৈ নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল।
২) বাবা আমটেৰ জন্ম কেতিয়া হৈছিল?
উঃ- ২৬ ডিচেম্বৰ ১৯১৪ চনত।
৩) বাবা আমটেৰ সম্পূৰ্ণ নাম কি?
উঃ- মুৰ্লিধৰ দেৱীদাস আমটে
৪) বাবা আমটেৰ পত্নীৰ নাম কি?
উঃ- সাধনা গুলেশাস্ত্ৰী।
৫) বাবা আমটেৰ মৃত্যু কেতিয়া হৈছিল?
উঃ- ৯ ফেব্ৰুৱাৰী ২০০৮ চনত।
Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.
