শৰণীয়া কছাৰী (Sarania Kachari Tribe) হৈছে অসমৰ চীনা-তিব্বতীয় ভাষা পৰিয়ালৰ অন্তৰ্গত বড়ো-কছাৰী ঠালৰ এটি জনগোষ্ঠী। ১৮৮১ আৰু ১৮৯১ চনৰ জনগণনা অনুযায়ী, সুকীয়াকৈ জনজাতি শ্ৰেণীত বিভক্ত হোৱা শৰণীয়া লোকসকল অসমত শৰণীয়া কছাৰী নামেৰে পৰিচিত।
অসমৰ বিভিন্ন জিলাত, যেনে বাক্সা, বৰপেটা, নলবাৰী, কামৰূপ, বঙাইগাঁও, ওদালগুৰি, দৰং, শোণিতপুৰ, লখিমপুৰ, ধেমাজি, কামৰূপ মহানগৰ, মৰিগাঁও আৰু কোকৰাঝাৰত সিঁচৰতি হোৱা শৰণীয়া কছাৰীসকলে বৃহত্তৰ মংগোলীয় জনগোষ্ঠীৰ সদস্য হিচাপে পৰিগণিত হয়। এই জনগোষ্ঠীটো বড়ো, ৰাভা, সোণোৱাল কছাৰী, ঠেঙাল কছাৰী, মেচ কছাৰী, মিচিং, মৰাণ, মটক, তিৱা-লালুং, হাজং, কাৰ্বি, ডিমাচা, হোজাই, বৰাহী, আহোম, চুতীয়া, কোচ, মদাহি আদিৰ দৰে অন্যান্য জনগোষ্ঠীৰ সৈতে সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা শেয়াৰ কৰে।
শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ জনসংখ্যা প্ৰায় চাৰি লাখৰ ওচৰ-পাজৰ। সিঁচৰতি হোৱা বিভিন্ন জিলাৰ লোকভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ তেওঁলোকৰ ওপৰত পৰিছে। শৰণীয়া, ডেকা, কছাৰী, চৌধুৰী, দাস, বৰুৱা, কাকতি, শইকীয়া, বৰ্মন, মজুমদাৰ, হাজৰিকা, লহকৰ, মহন্ত আদি উপাধি থকা শৰণীয়া কছাৰীসকলে হিন্দু ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাৰ লগে লগে অসমীয়া ভাষাক মাতৃভাষাৰূপে স্বীকৃতি দিয়াৰ লগতে বিহুকেন্দ্ৰিক আৰু ধৰ্মীয় উৎসৱমূলক গীত-মাতত জনজাতীয় প্ৰভাৱক নিজৰ সংস্কৃতিত অন্তৰ্ভুক্ত কৰি ৰাখিছে।
Read also: Thengal Kachari Tribe: A Comprehensive Overview | ঠেঙ্গাল কছাৰী জনগোষ্ঠী: এক বিস্তৃত আভাস
কছাৰী জনগোষ্ঠীৰ উৎসৱ আৰু অনুষ্ঠান | Festivals and Events of Sarania Kachari
শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাবোৰত বহু ধৰণৰ কৃষিমূলক আৰু ধৰ্মকেন্দ্ৰিক উৎসৱ-অনুষ্ঠান অন্তর্ভুক্ত। এইবোৰৰ মাজত উল্লেখযোগ্য হৈছে ভাদমহীয়া বাম্বোলপিটা আৰু হেপৰপিটা উৎসৱ, লগতে বাঁহ-গোসাঁই উৎসৱ। বিশেষকৈ, বাঁহ-গোসাঁই উৎসৱ হৈছে ব’হাগ মাহত পালিত পৰম্পৰাগত লোক-উৎসৱ, যি কৃষিৰ উপাসনাৰ সৈতে গভীৰভাৱে জড়িত।
শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ জীৱন কৃষি আৰু লোকশিল্পকলাৰ আশ্রয়ত গঢ় লৈ উঠিছে। এই জনগোষ্ঠীটোৱে প্ৰাকৃতিক ধৰ্মীয় পৰম্পৰা এৰি বৈদিক বামুণীয়া পৰম্পৰা আৰু শংকৰী ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত শৰণীয়া পৰিচয় লাভ কৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ নিজস্ব সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা বজাই ৰাখিছে। সেয়া কাৰণেই, বড়ো, কোচ, ৰাভা, মদাহি আদিৰ সৈতে যুক্ত শৰণীয়া কছাৰীসকলে কৃষি আৰু ঘৰুৱা শিল্পৰ লগতে বাঁহৰ গুৰুত্বক অধিক প্ৰাধান্য দি অহা বাঁহ-গোসাঁই উৎসৱ আৰু বিহুৰ অন্যান্য পৰম্পৰাবোৰ পালন কৰি আহিছে।
বাঁহ-গোসাঁই উৎসৱ পালনৰ সময়, কছাৰীসকলে কৃষি উৎপাদনৰ পৰা আগবঢ়া বিভিন্ন ধৰণৰ গান আৰু নৃত্যৰ আয়োজন কৰে, যিয়ে তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰৱলভাবে সঞ্চাৰ কৰে। সেইদৰে, শৰণীয়া কছাৰীসকলে বিহুৰ অনুষ্ঠানবোৰত বাঁহৰ পৰম্পৰাগত ব্যৱহাৰৰ লগতে ধৰ্মীয় দৃষ্টিভংগী ৰক্ষা কৰি উলিয়াই তোলে।
বড়োসকলৰ মাজত যি দেৱতাক সন্মান আৰু পূজা কৰা হয়, তাৰে তেৰ নম্বৰ গৰাকী হৈছে নবাব বাদছাহ। আন বাৰ গৰাকী গৰাকী হৈছে—ক্ৰমে-বাথৌ বৰাই, আইলেং, আগ্ৰাং, খইলা, ৰাজখন্দ্ৰা, সংৰাজা, আলাই খুংগী, ভাণ্ডাৰী, ৰণচণ্ডী, বুল্লি-বুৰি আৰু লাওখাৰ গোসাঁই। নৃতাত্ত্বিক গৱেষণাৰ পৰা জানিবলৈ পোৱা গৈছে যে অসমৰ বড়ো আৰু শৰণীয়া কছাৰীসকল মূলত একেই কছাৰী জাতিৰ লোক। সেয়ে, পূৰ্বতে বড়োসকলৰ দৰে শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ মাজতো ধৰ্মনিৰপেক্ষ পৰম্পৰাৰ বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ উপাদান আছিল বুলি অনুমান কৰা যায়।
শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ মাজত চ’ত বিহুৰ বহু পৰম্পৰা বিৰাজমান। গৰু বিহুৰ দিনা গৰুৰ গা ধুৱাই নতুন পঘা পিন্ধোৱাটো এক বিশেষ আচাৰ। বিহুৰ প্ৰথম ব’হাগৰ পৰা, জ্যেষ্ঠজন কনিষ্ঠজনক আশীৰ্বাদ আৰু মৰম আগবঢ়ায়, আৰু কনিষ্ঠজনে জ্যেষ্ঠজনক সেৱা দি আশীৰ্বাদ বিচাৰে। আত্মীয় আৰু শুভাকাংক্ষীৰ ঘৰলৈ গ’লে বিহুৰ আপ্যায়ন গ্ৰহণ কৰা হয়, আৰু পৰম্পৰাগত হুঁচৰি আৰু বিহুমৰা নৃত্যো কাৰ্য্যসিদ্ধ কৰা হয়।
শৰণীয়া কছাৰী গাভৰুয়ে আন জনগোষ্ঠীৰ গাভৰুৰৰ দৰে বিহুনাচ নাচে, আৰু তেওঁলোকৰ মেখেলা-চাদৰৰ ৰং সেউজীয়া। মেখেলা আৰু চাদৰৰ পাৰি বেগুণীয়া, বগা, আৰু হালধীয়া ৰঙৰ ফুলেৰে সজ্জিত। কিছুমান গাঁৱত কেঁচবছা চাদৰো ব্যৱহৃত হয়। নাচনীৰ চোলাৰ ৰং সেউজীয়া। নাচনীয়েহে হাতত গাম খাৰু, খোপাত কপৌফুল, আৰু ডিঙিত ঢোলবিৰি, জোনবিৰি আদি পৰিধান কৰে।
আনহাতে, নাচনী বা বিহুৱাই সেউজীয়া (কিছুমানে বগা) ৰঙৰ চুৰিয়া বা দীঘল গামোচা পৰিধান কৰি থাকে আৰু গাত মুগা, বগা বা সেউজীয়া ৰঙৰ হাতকটা বিহুচোলা পিন্ধে। শৰণীয়া কছাৰীসকলে বিহুৱানক ‘বিহান’ বুলি কয়। তাঁতশালত ফুলবছাৰ পৰম্পৰা থকা বাবে, শৰণীয়া কছাৰী গাভৰু সকলে বাবৰিফুলীয়া, ভমকাফুলীয়া আদি ফুলবছা বিহুৱানবোৰ বৈ নিজৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক উপহাৰ হিচাপে আগবঢ়ায়।
এইসকল পৰম্পৰাই শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ সংস্কৃতিৰ সঠিক চিত্র প্ৰদৰ্শন কৰে আৰু বিহুৰ আনন্দ আৰু আনন্দৰ পৰা এটি বিশেষ ৰূপ আৰু আবেগ যোগায়।
লোক-সংস্কৃতি | Folk Culture
শৰণীয়া কছাৰী গাঁওবোৰৰ জীৱনযাত্ৰা আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাৰ সৈতে নদী আৰু জান-জুৰি গভীৰভাৱে জড়িত। মাছ মৰা এক পৰম্পৰাৰ অংশ হিচাপে, শৰণীয়া কছাৰীসকলৰ চিত্ৰণ এই সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ অন্তৰ্গত। তেওঁলোকৰ নিজস্ব দোৱানৰ আধাৰত গোৱা বিভিন্ন উৎসৱ-অনুষ্ঠানৰ গীতত মাছ মৰা পৰম্পৰা আৰু নৈ-জানৰ উল্লেখ বিশেষভাবে লক্ষ্যণীয়। যদিও শুদ্ধ আৰু মান্য অসমীয়া ভাষাত বিহুনাম গোৱা হয়, শৰণীয়া ডেকা-গাভৰুসকলে নিজৰ ঘৰুৱা দোৱানতো বিহুনাম গায়। এই বিহুনামবোৰৰ বেছি ভাগেই ধেমেলীয়া জোৰানাম বা জাত নামৰ মিশ্ৰণ থাকে।
শৰণীয়া কছাৰী সমাজত ‘সোণামুৱা’ শব্দটো মৰমৰ সম্বোধনৰ ৰূপ। বিহুৱানক ‘বিহান’ বুলি কোৱাৰ দৰে, গামোচাক ‘মুকচা’ বুলি উল্লেখ কৰা হয়। ব’হাগ বিহুক কেন্দ্ৰ কৰি প্ৰচলিত গীত-মাতত বৰপেটীয়া লোকভাষাৰ যথেষ্ট প্ৰভাৱ পৰিস্ফুট। তাৰ উপৰিও কিছুমান গীত-মাতত তিৱাসকলৰ লালিলাং গীতৰ পৰিবেশ আছে।
শৰণীয়া কছাৰী জনগোষ্ঠীৰ খাদ্যাভ্যাস | Food Habits of Sarania Kachari Tribe
অসমৰ প্ৰধান খাদ্য শস্য হ’ল ধান আৰু সৰিয়হ তেল। সকলো জনজাতি আৰু জনগোষ্ঠীয় লোকে ভাতক তেওঁলোকৰ প্ৰধান খাদ্য সামগ্ৰী হিচাপে লয়। শৰণীয়া সাৰনীয়া কছাৰীয়েও বিভিন্ন ধৰণৰ ভাত প্ৰস্তুত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে সুস্বাদু ৰেচিপি। খাৰ, টিটা, টেঙা , তেলত ভজা খাদ্য, পোৰা খাদ্য, টোষ্ট কৰা খাদ্য আদি তেওঁলোকৰ প্ৰিয় খাদ্য। তেওঁলোকে সাধাৰণতে মাংস আৰু মাছ ৰান্ধিব আৰু লগতে শুকান খাদ্যও ভৱিষ্যতৰ বাবে সংৰক্ষণ কৰিব লাগে। হাঁহ আৰু গাহৰিৰ শুকান মাংস তেওঁলোকৰ প্ৰিয়। ‘বৰা’ চাউলৰ পৰা তেওঁলোকে ‘মেৰা’ নামৰ সুস্বাদু সুৰা প্ৰস্তুত কৰে।
উপসংহাৰ | Conclusion
সমৃদ্ধ সংস্কৃতিৰ সৈতে শৰণীয়া কছাৰী (Sarania Kachari Tribe) অসমৰ এক অনন্য জনজাতি। শৰণীয়া কছাৰী জনজাতিৰ বিশেষত্ব, সংস্কৃতি, আৰু পৰম্পৰা অসমৰ ঐতিহ্যত গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰে। এই জনজাতি কৃষি, শিল্প, আৰু পৰম্পৰাগত কলা-সংস্কৃতিৰ ক্ষেত্ৰত এক দীঘলীয়া ইতিহাসৰ অধিকারী। শৰণীয়া কছাৰী সমাজৰ পৰম্পৰাগত পৰিধান, উৎসৱ-অনুষ্ঠান, আৰু সামাজিক নিয়মাৱলী সমূহ তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰতিফলন কৰে।
Read also: Tangsa Tribe: A Comprehensive Overview | টাংছা জনগোষ্ঠী: এক বিস্তৃত আভাস
My self Mahezubin Saikia. Working in Dev Library as a Content Writer. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Health, Finance, Biography, Quotes, Study Materials, and more.
