“তুলসীৰ তলে মৃগ পহু চৰে, তাক দেখি ৰামচন্দ্ৰই শৰধনু ধৰে।” — এই শ্লোকৰ সোঁত পৰা হ’লেই যেন বিহুৰ আনন্দৰ সুৰ বাজে। কাতি বিহু (Kati Bihu) হৈছে আমাৰ জাতিগত জীৱনৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ, যি আহিনৰ শেষ দিনটোত উদযাপিত হয়। এই বিশেষ দিনটো আমাৰ লোক সমাজে প্ৰাচীনকালৰ পৰা আলোকৰ উৎসৱ হিচাপে পালন কৰি আহিছে, যাৰ দ্বাৰা বুৰঞ্জী আৰু ইতিহাসে পোৱা নাই। কাতি বিহু সমাগত হৈ আমাৰ পৰম্পৰাৰ বীজ বিয়ৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সকলোকে একত্ৰিত কৰি এক আধ্যাত্মিক উল্লাসৰ অনুভৱ পোহৰাই।
Read also: Janmashtami | জন্মাষ্টমী
কাতি বিহু (Kati Bihu) হৈছে অসমৰ এক অতুলনীয় সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ উৎসৱ। আহিনৰ শেষ দিনটো আমাৰ সমাজৰ বাবে এক বিশেষ দিন, যিটো দীপাৱলীৰ দৰে আলোকৰ উৎসৱ হিচাপে পালন কৰা হয়। কাতি বিহু মাত্ৰ এক কৃষি উৎসৱ নহয়, ই আমাৰ জাতিগত ঐতিহ্য আৰু কৃষ্টিৰ অংশ। অসমীয়া সমাজৰ মাজত কাতি বিহু এক বিশেষ সন্মান আৰু মৰ্যাদা লাভ কৰিছে, যাৰ সৈতে গাঁথি থকা বিভিন্ন লোকাচাৰ আৰু আধ্যাত্মিক বিশ্বাসসমূহে অসমীয়াৰ ধৰ্মীয় পৰম্পৰাক সজীৱ ৰাখিছে। কৃষিজীৱী জনতাৰ বাবে এই উৎসৱ ৰঙালী আৰু ভোগালী বিহুৰ দৰে এক আন্তৰিক আনন্দৰ সময়, যাৰ জৰিয়তে সেয়া চেনেহৰ প্ৰতিফলন ঘটে।
কাতি বিহু (Kati Bihu) , যাক কঙালী বিহু হিচাপে জানিবলৈ পাৰি, অসমৰ এক উল্লেখযোগ্য জাতীয় উৎসৱ। এই উৎসৱটো আহিন আৰু কাতি মাহৰ সংক্ৰান্তিৰ সময়ত উদ্যাপিত হয়। এই সময়ত, ফালৰ পৰা ধানৰ সংক্ৰমণৰ সময় আহে, আৰু শালি ধান চপাবলৈ পৰ্যাপ্ত সময় থাকে। ইয়াৰ ফলত, এই বিহুটি অভাৱ আৰু দুখৰ সময়ত অনুষ্ঠিত হোৱাৰ বাবে “কঙালী বিহু” বুলি পৰিচিত।
কাতি বিহুৰ সময়ত, অসমীয়া পৰিয়ালবোৰে ঘৰে ঘৰে তুলসী পুলি কৰি গধূলিৰ সময়ত তাৰ গুৰিত চাকি জ্বলাই ধৰ্মীয় গীত গায়। লগতে, শস্যৰ সমৃদ্ধি আৰু মংগল কামনাৰ বাবে চাকি জ্বলাই খেতি-পথাৰত আৰু চোতালৰ চাৰিওফালে প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়। কিছু কিছু ঠাইত আকাশ বন্তি জ্বলাই পূজা অনুষ্ঠিত হয়।
এই বিহুৰ সময়ত চাৰা আৰু ভোগৰ অভাৱ থাকে, কিন্তু ইয়াৰ তাৎপৰ্য একেবাৰে নোহোৱাকৈ থকাটো নহয়। কঙালী বিহু, ধৰ্মীয় আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ সৈতে, শৰতকালৰ এক স্নিগ্ধ আৰু শুদ্ধ সময় হিচাপে গণ্য কৰা হয়। এই সময়ত, প্ৰাচুৰ্যৰ অহংকাৰৰ পৰিসমাপ্তি ঘটালে মানুহৰ অন্তৰ আধ্যাত্মিকতা আৰু শক্তিৰে উজ্জ্বলিত হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
অসমীয়া সমাজে কাতি বিহু পালন কৰা সময়ত আনন্দৰ পৰিসৰে সীমিত হৈ পৰে, আৰু এটা সাদাসী আৰু বিনম্ৰ পৰিৱেশত আয়োজন কৰা হয়। এই সময়ত অধিকাংশ কৃষকৰ ভঁৰাল খালি থাকে, আৰু অভাৱ-অনাটনই তেওঁলোকৰ জীৱনলৈ বিষাদ আনিছে। তথাপি, হতাশাৰ মাজতো, কাতি বিহু এক গৱেষণাৰূপে কৃষকৰ বাবে শস্যৰ মংগল কামনা কৰি প্ৰাচীন পৰম্পৰাৰে পালন কৰা হয়।
কাতি বিহুৰ সন্ধিয়া এক অতি পৰিৱৰ্তিত আৰু আশ্চৰ্যজনক সময়। সন্ধিয়া অহাৰ লগে লগে বন্তি প্ৰজ্বলনৰ ধ্বনি পথাৰত বাজি উঠে। ওখ বাঁহৰ মুণ্ডৰ পৰা শস্যৰ মংগল কামনা কৰি মাটিৰ চাকি আৰু বন্তি জ্বলাই পুৱা আৰু সন্ধিয়া সময়ত কৃষকসকল শস্যৰ শুভলাভৰ প্ৰাৰ্থনা কৰে। ভঁৰালৰ ঘৰত এক বিশেষ অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়, য’ত কেঁচা পিঠাগুৰি, কল, তামোল আৰু মাটিৰ চাকি লৈ পৰম পবিত্ৰতা লাভৰ আশা কৰে।
এনে শুদ্ধতা আৰু আধ্যাত্মিক ধাৰাৰ প্ৰতীক হিচাপে কৃষকে পঢ়া কোঠাৰ ভিতৰেও মাটিৰ প্ৰদীপ জ্বলাই শুদ্ধতাৰ পূৰ্ণতা কামনা কৰে। তেওঁলোকে লক্ষ্য ৰাখে যে, লক্ষী দেৱী সন্তুষ্ট হ’লে শস্যৰ ক্ষেত্ৰত সমৃদ্ধি আৰু সুখৰ অভাৱ নহয়। সেয়া যেন এক আধ্যাত্মিক পথৰ পৰা দেৱী লক্ষীৰ আশীৰ্বাদ লাভৰ এক চৰম আয়োজন।
সন্ধিয়া খেতিয়কসকলে আকাশ বন্তি প্ৰজ্বলাই মাটিৰ ওপৰিপুৰাণী আত্মাৰ প্ৰশান্তি আৰু শান্তিৰ বাবে পুণ্য কামনা কৰে। ধূপৰ সুগন্ধ আৰু সুবাস বতাহত উৰি গধূলিৰ সময়ত পূজা আৰু আৰাধনাৰ পৰা এক বিশেষ ধাৰা সৃষ্টি হয়। তুলসী দেৱীৰ নামত মাহপ্ৰসাদৰ নিবেদন আৰু শুদ্ধতাৰ পৰম আয়োজন সমগ্ৰ অনুষ্ঠানটো পৰিসৰে এক আশাৰ দীপ জ্বলাই তুলিসৰে পূৰ্ণতা আনে। এই সময়ত খেতিয়কে খেতি আৰু পৰিস্কাৰ ঘৰৰ পৰা লক্ষী দেৱীক আহ্বান জনায় আৰু বন্তিৰ পোহৰে পুৰাণী পৰম্পৰাৰ সন্মান আগবঢ়ায়।
কাতি বিহু অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ এক বিশেষ উৎসৱ। এই উৎসৱটি মূলত কৃষিৰ সৈতে সম্পর্কিত, য’ত কৃষক সকলৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলৰ শুভ কামনাৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। কাতি বিহু অসমীয়া লোকসামাজিক সংস্কৃতিৰ এক গৌৰৱময় পৰ্ব। এই উৎসৱে সমাজত একতা আৰু পৰস্পৰ সহানুভূতিৰ বাবে মঞ্চ প্ৰদান কৰে। কৃষি আৰু পৰম্পৰা একে সৈতে মিলি এই উৎসৱে অসমৰ জীৱনশৈলী আৰু ঐতিহ্যক স্মৰণীয় কৰি তোলে।
Read also: Good Friday | গুড ফ্ৰাইডে
My self Mahezubin Saikia. Working in Dev Library as a Content Writer. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Health, Finance, Biography, Quotes, Study Materials, and more.
