ফকৰা যোজনা – ভাব বহলাই লিখা,ফকৰা যোজনা ব্যাকৰণ, Fokora Jujona In Assamese, অসমীয়া ফকৰা যোজনা, Assamese Proverbs, Fokora Jujona In Assamese.
( ক )
★ কপাল উঠা বুকু খাল, সেই পুৰুষৰ লক্ষণ ভাল ।
⇒ কপাল উঠা আৰু বুকুত খালযুক্ত পুৰুষ হ’ল সুলক্ষণযুক্ত পুৰুষ। তেনে লোকে সমাজৰ হিত সাধন কৰিব পাৰে ।
★ কথাত বঁটা পায়, কথাত কটা যায় ।
⇒ সজ কথাত সন্মান আৰু বেয়া কথাত ‘মানুহে শাস্তি’ পায়। গতিকে মানুহে সদায় সজ কথা ক’ব লাগে।
★ ক’ৰ পৰা আহিলি ক’ত দিলি ভৰি
চোতালখন ফাটি গ’ল চেৰ চেৰ কৰি ।
⇒ কাৰোবাক ইতিকিং কৰিবলৈ সাধাৰণতে এনেদৰে কোৱা হয়। যেন অমঙ্গলীয়া মানুহৰ আগমনে পৰিবেশটো অশোভনীয় কৰি তুলিলে ।
★ কথাত কথা বাঢ়ে, খৰিকাত বাঢ়ে কাণ ।
⇒ কথা কৈ থাকিলে কথা শেষ নহয়, বাঢ়ি যায়। তেনেদৰে খৰিকা সুমৱাই থাকিলে কাণৰ বিন্ধাও বাঢ়ি যায় ।
★ ক’লৈ যাওঁ গোপাল, ক’লৈ যাওঁ কৃপাল ।
⇒ চঞ্চল প্রকৃতিৰ লোকৰ কোনো কামতেই স্থিৰতা নাথাকে। তেওঁলোকে সকলো সময়তেই ছট্
ফটাই থাকে।
★ কটাৰী চিকুণ শিলত, তিৰোতা চিকুণ কিলত ।
⇒ তিৰোতাক শাসনত ৰাখিব লাগে আৰু কটাৰী ধৰাব লাগে। তেতিয়াহে দুয়োটা কাৰ্যক্ষম হৈ থাকে ।
★ ক’লৈ আয়ে কিল খায়, নক’লেও পিতাইয়ে চুৱাতে খায় ।
⇒ ক’লেও বিপদ নক’লেও বিপদ, তেনে দুধোৰ-মোধোৰ অৱস্থা। মাকৰ ভুলৰ কথা ক’লে কিলখোৱাটো স্বাভাৱিক, কিন্তু নক’লেও দেউতাকে চুৱাতে খাব লাগিব ।
★ কণা-কুঁজা, লেঙুৰ-পেঙুৰ–এই তিনি অতি টেঙৰ।
⇒ সাধাৰণতে কণা-কুঁজা আৰু লেঙেৰা-পেঙেৰা মানুহ বুদ্ধিত অতি পাকৈত। তেওঁলোকে শাৰীৰিক বাধা সত্বেও বুদ্ধি চিন্তাক সততে সজাগ কৰি ৰাখে ।
★ কাকনো বুলিম ককা, আটাইৰে দাড়ি-চুলি পকা ।
⇒ সকলো একে স্বভাৱৰ লোক। গতিকে কাৰো ওপৰত ভৰষা কৰিব নোৱাৰি, তেনে অৰ্থত ব্যৱহৃত ।
★ কালৰো কাল বিপৰীত কাল, হৰিণাই চেলেকে বাঘৰ গাল ।
⇒ বলীৰ আগত নিৰ্বলীৰ দম্ভালি হাস্যকৰ। অথচ কিছুমান সময়ত বাঘ আৰু হৰিণাই একত্ৰে বিচৰণ কৰাটোও অস্বাভাৱিক নহয় ।
★ কাপোৰ নষ্ট হয় জাপত, ল’ৰা নষ্ট হয় বাপত ।
⇒ বহুত দিন ব্যৱহাৰ নোহোৱা বস্তু সাধাৰণতে বেয়া হয়। তেনেদৰে অসৎ পিতৃৰ পুত্ৰ কেতিয়াও ভাল হ’ব নোৱাৰে ।
★ কাকো দেখি ৰান্ধে বাঢ়ে, কাকো দেখি দুৱাৰ মাৰে।
⇒ সকলোকে সমানে বিতৰণ কৰা। কিছুমান স্বাৰ্থপৰ আৰু সংকীৰ্ণমনা মানুহে সকলোৰে প্রতি সমভাৱ প্ৰদৰ্শন নকৰে । ফলত মানুহ অবিচাৰৰ বলী হয়।
★ কাণত কচু, নাভিত তেল, সেইঘৰত নাই বৈদ্যৰ মেল ।
⇒ কচুৰ ঠাৰিৰে কণে খজুৱালে কাণৰ ভিতৰত কোনো ৰোগ নহয়। তেনেদৰে নাভিত তেল দিলেও স্বাস্থ্য ভালে থাকে। এনেদৰে নিয়মত চলা মানুহ সঘনে ডাক্তৰৰ কাষ চাপিব নালাগে ।
★ কাঠৰ মালা ফাটে ফুটে; মনৰ মালা কহা চুটে ।
⇒ শুদ্ধ মনেৰে সীশ্বৰ চিন্তা কৰিব লাগে। দেহ-মনৰ পৱিত্ৰতাৰ যোগেদিহে ঙ্শ্বৰৰ কৰুণা লাভ কৰিব পাৰি, তাৰ বাবে বাহ্যিকতাৰ প্ৰয়োজন নহয় ।
★ কাটক নেকাটক লো; পোহক নোপোহক পো।
⇒ ধাৰবিহীন হ’লেও লোহা লোহাই; পৰিয়ালৰ ভৰণ-পোষণ নল’লেও পুত্ৰ পুত্ৰই । গতিকে কোনোটোৱেই পেলাই দিবলগীয়া নহয় ।
★ কুমলীয়া আদা পাই, ভৰ্তি মোহাৰি খায় ।
⇒ অজনা মানুহ পাই ঠগি খোৱা । দুৰ্বল বা সাধাৰণ মানুহক বলী মানুহে সুযোগ বুজি অত্যাচাৰ কৰা অর্থত সাধাৰণতে প্রয়োগ হয় ।
★ কুকুৰৰ নেজত ধৰি সাগৰ পাৰ হোৱা ।
⇒ আনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বিপদৰ পৰা পাৰ পাব বিচৰা। কুকুৰৰ নেজত ধৰি সাগৰ পাৰ হ’বলৈ কৰা প্রয়াস অমূলক যদিও কিছুমান মানুহে বিপদত পৰিলে যিকোনো পথ অবলম্বন কৰে ।
★ কুকুৰক ৰজা পাতিলেও চামৰাৰ জোতা কামুৰিবলৈ নেৰে ।
⇒ অসৎ লোকক ভাল দায়িত্ব দিলেও সি কেতিয়াও স্বভাৱৰ পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰে। যাৰ যি স্বাভাৱিক প্ৰকৃতি সি সময়ত প্ৰকাশ পাবই ।
★ কুশৰ আগেৰে মদ খায়; পেটো নভৰে জাতিও যায় ।
⇒ সৎলোকক সামান্য দোষেও নিন্দনীয় কৰে। গতিকে দোষৰ পৰা মুক্ত হৈ নিজৰ সততা বজাই ৰাখিবলৈ যত্ন কৰা উচিত ।
★ কেকেঁটুৱাই তামোল খায়, নেউলক বান্ধি কিলায় ।
⇒ দোষীলোক সাৰি যায় আৰু আনৰ দোষৰ বাবে নিৰ্দোষীয়ে শাস্তি ভোগ কৰে। কেককেঁচুৱা আৰু নেউলৰ শাৰীৰিক সাদৃশ্যৰ বাবে মানুহে ভুল কৰি কেকেঁটুৱাৰ দোষৰ বাবে নেউলক শাস্তি বিহে ।
★ কোলাৰটো এৰি বোকাৰটোলৈ আশা কৰা ।
⇒ যিটো বস্তু সহজলভ্য, তালৈ আশা নকৰি দুৰ্লভ বস্তুৰ প্রতি আশা কৰা। সহজলভ্য বস্তু উপকাৰিতালৈ লক্ষ্য নকৰি অসম্ভৱ বস্তু প্রাপ্তিৰ বাবে আশা কৰা ।
★ কোটাৰ ঘৰৰ কুটি, লোকলৈ হুল পুতি আপুনি মৰে ফুটি ।
⇒ লোকৰ অহিত চিন্তিলে নিজেই বিপদত পৰিবলগীয়া হয়। আনক বিন্ধিবৰ কাৰণে হূল পুতি কেতিয়াবা মানুহ নিজেই ফুটি মৰা দেখা যায়। সেয়ে সাৱধানে থকা উচিত ।
★ কোনো কোনো পাকত, ঢেঁকীথোৰাও সোমায় নাকত ।
⇒ বিশেষ পৰিস্থিতিত কেতিয়াবা অসম্ভৱ কামো সহজে সমাধা হোৱা দেখা যায়। ঢেঁকীথোৰা নাকত সোমোৱা অসম্তৱ যদিও কেতিয়াবা তেনে কামো সম্ভৱ হৈ উঠিব পাৰে ।
★ কোনো মৰে হাড়ে, কোনো মৰে মঙহৰ ভাৰে ।
⇒ কিছুমান মানুহ সদায় বঞ্চিত হয় আৰু কিছুমান মানুহে অলপ আয়ানতে বিভিন্ন সম্পদ লাভ কৰে। যাৰ অভাৱ তেনেলোকৰ অভাৱ কেতিয়াও পূৰণ নহয় ।
★ কোকিল সুন্দৰ হয় সুৱদী মাতত।
ৰমণী সুন্দৰ হয় সতীত্ব গুণত ।।
⇒ কোকিলৰ সৌন্দৰ্য নিৰূপিত হয় তাৰ শুৱলা কণ্ঠৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি আৰু নাৰীৰ সৌন্দৰ্য নিৰ্ভৰ কৰে সতীত্ব গুণৰ ওপৰত । দৈহিক সৌন্দৰ্যৰ ওপৰত নিভৰ কৰাতকৈ সেয়ে আভ্যস্তৰীণ সৌন্দৰ্যত গুৰুত্ব দিয়াটো বাঞ্ছনীয় ।
★ কহনা আছে ৰহনা নাই;
সাতহাল বায়, ন-মুঠিও নাই ।
⇒ মানুহে কথা কয়হে, কিন্তু কথামতে কাম নকৰে। ইয়াত মাত হ’লে চৈধ্য প্রসঙ্গ আৰু ন মুঠিয়ে নৱবিধ ভক্তিৰ কথা কোৱা হৈছে। মানুহে চৈধ্য প্ৰসঙ্গ কৰিলেও একান্ত ভক্তিভাবত নকৰা বাবে নৱৰসৰ ভিতৰত এবিধ ৰসৰো অভিব্যক্তি হোৱা দেখা নাযায়।
★ কেঁচু কুমতি গৈ পৰ্বত উঠিল ।
দেও দি গিৰিবৰ সাগৰে পৰিল ।।
⇒ ইয়াত কেঁচু-কুমতিক পঞ্চভূত। গিৰিবৰক জীৱ আৰু সাগৰক স্রশ্বৰৰ সৈতে ৰিজোৱা হৈছে। পঞ্চভূতৰে নিৰ্মিত শৰীৰ এদিন মৃত্যুৰ যোগেদি পৃঞ্চভূততে মিলি যায়। কেৱল সজকৰ্মৰ যোগেদিহে জীৱই সট্বৰত লীন যাবলৈ সক্ষম হয় ।
★ কুকুৰে কৰিলে বিয়া বাঘৰ জীয়াৰী
দেখিয়া ভালুক গৈলা, ঘৰবাৰী এৰি ।
⇒ ইয়াত ‘কুকুৰ’ মানে জীৱ, ‘ঘৰবাৰী’ মানে শৰীৰ, ‘বাঘ’ মানে গুৰু আৰু ‘জীয়াৰী’ মানে গুৰুমন্ত্ৰৰ সূচনা কৰা হৈছে। ভালুক হৈছে পাপৰ প্রতীক। সৎগুৰুৰ ওচৰৰ মন্তুপ্ৰহণ কৰিলে অৰ্থাৎ ধৰ্মগ্ৰহণ কৰিলে মানৱদেহ পাপমুক্ত হয় ।
★ কচু কাটোতে কুঠাৰ ভাগিল, লোহাক বিন্ধিলে ঘূণে ।
⇒ মানুহৰ মন দুৰ্বল হ’লে, শৰীৰ অবশ হ’লে ৰিপু দমন কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। গতিকে ৰিপুৰ বশীভূত হৈ পাপ কৰিলে শৰীৰ অশুচি হয়। ইয়াত কচু হৈছে ৰিপুৰ প্রতীক, ‘কুঠাৰ’–জ্ঞান, ‘লোহা’ শৰীৰৰ প্রতীক।
★ কণাই পঢ়ে, কলাই শুনে, বোবাই অৰ্থ গায় ।
পৰ্বতৰ টিঙত উজান উঠিছে, চকোলা পল লৈ যায়।
⇒ যি সকল জ্ঞানপিপাসু লোক, তেওঁলোকে কাৰো লগত কথা নপতাকৈ শুনে আৰু আনৰ মনৰ খুকুৰি ভাঙি ব্যাখ্যা দিব পাৰে। ইয়াত কণা, কলা আৰু বোবাই বাহ্যিক জগতৰ সকলো ধৰণৰ জাগতিকতাৰ পৰিৱৰ্তে আধ্যাত্মিকতাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰে।
★ কথাত ৰস পায় যদি ক’ব জানে,
কৃষিত ৰস পাই নেমাৰিলে বানে ।
ভোজনত ৰস পাই যদি ৰান্ধে আয়ে ।
সঙ্গত ৰস পায় সাধু থাকে মানে ।
⇒ মানুহে কথা ক’ব জানিলে সি ৰসাল হয়, বানপানীয়ে নামাৰিলে কৃষি ৰসাল হয়, মাতৃৰ ৰন্ধন সদায় সুমিষ্ট হয় আৰু সাধু সন্তৰ মাজত ভক্তি ৰসৰ প্ৰাধান্য বৃদ্ধি পায় ।
★ কমাৰে কি জানে দুখীয়াৰ লো
যমে কি জানে একেটি পো ।
⇒ ভাগ্য অনুযায়ীহে মানুহে ফল পায়। কমাৰৰ হাতত দুখীয়াৰ লো বুলি কোনো গুৰুত্ব নথকাৰ দৰেই একেটি সম্তান বুলিও যমে তাত গুৰুত্ব নিদিয়ে। কৰ্মফল অনুসৰি সকলোৱে ফল লাভ কৰাটো নিশ্চিত।
★ কলো ৰওক ঢোকাতে, ঢোকাও ৰওক কলতে ।
⇒ পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হৈ চলা। হাউলিব ধৰা কলগছক ঢোকাই থিয় হৈ থকাত সহায় কৰাৰ দৰে ঢোকায়ো থিয় হৈ থকাত কলগছে সহায় কৰে ।
★ কটাৰী চিকুণ গুৱা। টোপনি চিকুণ পুৱা ।
ব্যঞ্জন চিকুণ হালধি। কুটনে চিকুণ খাৰলি ।।
⇒ তামোল কটাৰ সময়ত কটাৰীৰ চোকৰ বিষয়ে জানিব পাৰি। তেনেদৰে ৰাতিপুৱাহে মানুহৰ ভাল টোপনি আহে। হালধিয়ে ব্যঞ্জন সুস্বাদু কৰে আৰু ভালকৈ কুটা পাচলি খাবলৈ সোৱাদ হয় ।
★ কলীৰ হাতে নাখাও ভাত ।
ঘূৰি ঘূৰি কলিতেহে হাত ।।
⇒ বিধিৰ বিধান এৰিব নোৱাৰি। কলী বুলি যাক এলাগী কৰা যায়, বিপদৰ সময়ত তেওঁৰ ওচৰলৈকে পুনৰ ঘূৰি আহিবলগীয়া হয়। গতিকে কাকো এলাগী বুলি পৰিহাৰ কৰা উচিত নহয় ।
★ কাজী বুলি সকলোৱে জানে ।
কাজীক বিয়া কৰাই ঘৰলৈ নানে ।
⇒ কৰ্মপটু লোকক, গুণীলোকক মূৰ্খই ভাল নাপায় আৰু সেয়ে তেওঁলোকক আদৰ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে অনাদৰ কৰে। গতিকে মূৰ্খলোকৰ ওচৰত গুণীৰ গুণৰ কোনো সমাদৰ নাই ।
★ কাজীৰ কঁকালত পাজি ।
অকাজীৰ কঁকালত মুগাৰ কাপোৰ, ষায় খম্ খম্ বাজি ।
⇒ কাজীসকলে অৰ্থৰ অভাৱত বৈ-কাটি-কাপোৰ বিক্ৰী কৰে আৰু অকাজীজনে তাক পিন্ধি গা ঘেলাই ফুৰে। গতিকে, নিধনী কাজীৰ কোনো সমাদৰ নাই।
★ কিঞ্চিৎ কৰিবা, বঞ্চিত নকৰিবা ।
⇒ সকলোকে অলপ হ’লেও দিবা, কাকো বঞ্চিত নকৰিবা। বঞ্চনাৰ ফলত বঞ্চিতজনে যি অভিশাপ দিয়ে, তাৰ ফলত মানুহৰ অমঙ্গল হয় ।
★ কুকুৰক নিদিবা লাই, চোতাল এৰি মজিয়ালৈ যায় ।
⇒ দুষ্টক’ কেতিয়াও আসৈ দিব নেলাগে। দুষ্টলোকক আশ্ৰয় দিলে তেওঁলোকে মানুহৰ অপকাৰ সাধন কৰে। সেয়ে দুষ্টলোকৰ পৰা দূৰৈত থকা বাঞ্ছনীয় ।
★ কৈবর্তৰ লগত মহৰা চিতল, মৰিয়াৰ লগত খুন্দো পিতল।
⇒ যিসকল বিদ্বান লোক, তেওঁলোক, সকলো কামতে পাকৈত। গতিকে প্রয়োজন অনুসৰি সকলোৰে লগত তাল মিলাই চলিব পাৰে ।
See Next page No Below…
Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.
