Class 9 Yoga Chapter 1 যোগৰ পৰিচয় Question Answer in Assamese to each chapter is provided in the list so that you can easily browse throughout different chapters SEBA Class 9 Yoga Chapter 1 যোগৰ পৰিচয় Notes PDF and select need one.
Class 9 Yoga Chapter 1 যোগৰ পৰিচয়
Also, you can read the SCERT book online in these sections Solutions by Expert Teachers as per SCERT (CBSE) Book guidelines. These solutions are part of SCERT All Subject Solutions. Here we have given Assam Board Class 9 Elective Yoga Chapter 1 যোগৰ পৰিচয় Solutions for All Subject, You can practice these here.
যোগৰ পৰিচয়
Chapter – 1
| অনুশীলনী |
১। তলৰ প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ লিখা।
(ক) সিন্ধু সভ্যতাৰ সম্পর্কে কি জানা, লিখা।
উত্তৰঃ সিন্ধু সভ্যতা বিশ্বৰ আটাইতকৈ পুৰণি সভ্যতা আছিল আৰু সেই যুগত তেতিয়াৰ সমাজ ব্যৱস্থাত যোগবিদ্যাই গুৰুত্বপূর্ণ স্থান অধিকাৰ কৰি আছিল। তেতিয়াৰ দেৱ- দেৱীসকলৰ খোদিত শিলামূর্তি, চীল-মোহৰ আদিৰ পৰা এইটোয়েই অনুমান হয় যে ভাবত ভূখণ্ডত খ্রীষ্টপূর্ব ৭০০০ বছৰ বা তাৰো আগৰ পৰা যোগবিদ্যাৰ প্ৰচলন আছিল।
(খ) মহাভাৰতত যোগৰ বিষয়ে কি কৈছে, লিখা।
উত্তৰঃ ভাৰতীয় বিখ্যাত মহাকাব্য- যাক শাস্ত্রত ইতিহাস বুলি উল্লেখ পোৱা মহাভাৰতত যোগৰ বিষয়ে বহু কথা উল্লেখ কৰা হৈছে। যোগ সাধনাৰ দ্বাৰা চমৎকাৰ শক্তি লাভ কৰা তথা আদি পর্ব, শলা পর্ব ইত্যাদিত ব্রহ্মচাৰীসকলে যোগাভ্যাস কৰা, যোগবল আদি উল্লেখ পোৱা যায়। মহাভাৰতৰ ভীষ্ম পর্বত কুৰূক্ষেত্রব যুদ্ধক্ষেত্রত তৃতীয় পাণ্ডৱ অর্জুনৰ সাৰথি শ্রীকৃষ্ণই অর্জুনক বিষাদ দব কৰিবৰ বাবে যি উপদেশ দিছিল। এয়া বিশ্ববিখ্যাত শ্রীমদ্ভগবদ গীতা। এই গ্রন্থখন সর্বকালৰ যোগ বিষয়ক গ্রন্থ।
(গ) বৈদিক যুগৰ সম্পর্কে কি জানা, লিখা।
উত্তৰঃ বৈদিক যুগত ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় বৈশ্য আৰু শূদ্ৰক চাৰিটা বৰ্ণত ভাগ কৰা হৈছিল আৰু বিভিন্ন বৰ্ণৰ বৃত্তিগত পৰিচয় বেলেগ বেলেগ আছিল। ব্ৰাহ্মণসকলৰ প্ৰাথমিক কাম আছিল যজ্ঞ কৰা আৰু সংস্কৃতিয়ে আধুনিক যোগাযোগৰ আদিম অংশ বিকশিত কৰিছিল। ক্ষত্ৰিয়সকল সামৰিক কাম-কাজত নিয়োজিত হৈ ৰজা আৰু সেনাবাহিনীৰ পৰিচালনাৰ দায়িত্ব লয়। বৈশ্যসকলে পৃথিৱীত কৃষি আৰু ব্যৱসায়িক কামত নিয়োজিত আছিল। সাধাৰণতে শূদ্ৰক কৃষি কৰ্মত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল।
(ঘ) আশ্রম ব্যৱস্থাৰ ওপৰত এটি চমু টোকা লিখা।
উত্তৰঃ এজন মানুহৰ বয়সৰ লগত এই আশ্রম ব্যৱস্থাৰ ধাৰণা নিৰ্দ্ধাৰিত কৰা আছে। জন্মৰ পৰা ২৫ বছৰলৈকে ব্রহ্মচর্য আশ্রম ধৰা হয়। ২৬ বছৰৰ পৰা ৫০ বছৰলৈ গার্হস্থ্য আশ্রম, ৫১ বছৰৰ পৰা ৭৫ বছৰলৈ বানপ্রস্থ আৰু ৭৬ বছৰৰ পৰা আগলৈ সন্ন্যাস আশ্রম। ব্রহ্মচর্য আশ্রম হ’ল জ্ঞান আৰু শক্তি সঞ্চয়ৰ আশ্রম। গার্হস্থ্য আশ্রম হ’ল সঞ্চিত জ্ঞান আৰু শক্তি প্রয়োগৰ আশ্রম। জ্ঞান আৰু শক্তি প্রয়োগৰ দ্বাৰা আত্মশুদ্ধি হ’ব। অর্থাৎ অভিজ্ঞতাৰে পুষ্ট হ’ব। বানপ্রস্থ আশ্রমত সক্রিয়তা কমাই অভিজ্ঞতাপুষ্ট জ্ঞানৰ দ্বাৰা সমাজক মার্গদর্শন কৰিব। সন্ন্যাস আশ্রমত ভগৱানব প্রতি সমর্পণৰ ভাৱ লৈ বিশ্বৰ মংগল কামনাত নিজক নিয়োজিত কৰিব।
(ঙ) বৈদিক যুগৰ পৰা বৰ্তমানলৈ যোগৰ ধাৰাবাহিকতাৰ সম্পৰ্কে বর্ণনা কৰা।
উত্তৰঃ ভাৰতীয় সমাজ ব্যৱস্থাত মহাবীৰ জৈন আৰু গৌতম বুদ্ধৰ অৱদান অপৰিসীম। তেওঁলোকে সময়োপযোগী, মানুহৰ ৰুচি অনুসৰি কিছু ৰূপান্তৰ কৰি যোগ চৰ্চাৰ প্ৰচলন কৰে। পৰৱৰ্তীকালত আদ্য শঙ্কৰাচাৰ্যই জ্ঞানযোগৰ প্ৰচলন কৰি ব্ৰহ্ম সত্য জগত মিথ্যাৰ ধাৰণা দিয়ে। মধ্যযুগত সমাজ ব্যৱস্থাৰ সংস্কাৰ আৰু কু-প্রথাসমূহক দূৰ কৰাৰ বাবে ভক্তিযোগৰ সূত্রপাত হয়। যাক ঐতিহাসিকসকলে ভক্তি আন্দোলন বুলি আখ্যা দিয়ে। গুৰু নানক, চৈতন্য মহাপ্রভূ, শ্রীমন্ত শঙ্কৰদেৱ, ৰামানুজন আদি সহস্র সন্তসকলে ইয়াত আগভাগ লয়।
(চ) লেখকৰ সৈতে যোগৰ ৫ খন পুথিৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ লেখকৰ সৈতে যোগৰ ৫ খন পুথিৰ নাম হ’ল –
১. জন গ্ৰীশ্বাম – “শব্দ।”
২. আগা মাৰ্কুচ – “হামলেট”।
৩. চাৰ্লছ ডিকেন্স – “গ্ৰেট পুথ”।
৪. জেমুছ পেটাৰছ – “হাৰি পটেৰ বদলাত অন্তৰৰীতি”
৫. জৰ্জ অৰেন – “আৱিষ্কাৰ”।
(ছ) যোগৰ পাঠ্যক্ৰম থকা ৩ খন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ নাম আৰু স্থান লিখা।
উত্তৰঃ যোগৰ পাঠ্যক্ৰম থকা ৩ খন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ নাম আৰু স্থান হ’ল-
(১) শ্রীমন্ত শংকৰদেৱ বিশ্ববিদ্যালয়, গুৱাহাটী।
(২) সাগৰ বিশ্ববিদ্যালয়, সাগৰ, মধ্যপ্রদেশ।
(৩) বেনাৰস হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়, কাশী, উত্তৰ।
(জ) যোগ চিকিৎসাৰ প্ৰচলন কেতিয়াৰ পৰা আৰম্ভ হয়?
উত্তৰঃ যোগ চিকিৎসা ভাৰতীয় সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মৰ এক অংগ প্ৰাচীন চিকিৎসা ব্যৱস্থা। এই পদ্ধতিয়ে যোগ আৰু ধ্যান-ধাৰণাৰ জৰিয়তে মানসিক, শাৰীৰিক আৰু আধ্যাত্মিক স্বাস্থ্যৰ উন্নতি সাধন কৰে। যোগৰ ইতিহাস প্ৰাচীন ভাৰতীয় শাস্ত্ৰৰ পৰাই অনুসন্ধান কৰিব পাৰি। যোগ চিকিৎসাৰ এই প্ৰাচীন ধাৰণাটো বৰ্তমান বিভিন্ন শিক্ষা, গৱেষণা, প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত পুনৰুজ্জীৱিত আৰু জনপ্ৰিয় কৰা হৈছে। যোগ ব্যায়াম, প্ৰাণায়াম, ধ্যান, আত্মনিৰীক্ষণ, মননশীলতা, আধ্যাত্মিক গুৰুত্ব, আৰু সামাজিক সংস্পৰ্শৰ জৰিয়তে শাৰীৰিক আৰু মানসিক স্বাস্থ্যৰ উন্নতি হয়।
(ঝ) যোগ উৎপত্তি সম্পর্কে চমুকৈ লিখা।
উত্তৰঃ যোগৰ উৎপত্তি সম্পর্কে বিভিন্ন মতবাদ আছে। কথিত আছে এটা সময়ত অখণ্ড মাত্ৰ পৰমাত্মাৰ অস্তিত্ব আছিল। পৰমাত্মাৰ বাহিৰে একোৱেই নাছিল। এবাৰ পৰমাত্মাই বহু হ’বলৈ ইচ্ছা কৰিলে। সেই ইচ্ছাতেই তেখেতে যোগনিদ্রাত শয়নাত গুচি গ’ল আৰু যোগবলে যোগমায়ার আবির্ভাৱ কৰিলে। অনন্তদেরে সৃষ্টিৰ পাছত মানবজাতিক চাবলৈ পৃথিৱীলৈ আহি দেখে যে মানুহবোৰ ৰোগ যন্ত্রণাত ভুগি আছে। তেতিয়া তেখেতে চৰকাচাৰ্য্য নাম গ্রহণ কবি আয়ুর্বেদৰ ৰচনা কৰে। গুপ্তচৰ হিচাপে অহাৰ বাবে চৰক নাম থাকি গ’ল। ইয়াৰ পাছত আকৌ পৃথিৱীলৈ আহি দেখে যে। মানুহবোৰে শুদ্ধভাৱে কথা ক’ব নোৱাৰে। তেতিয়া তেওঁ পাণিনিৰ নাম ধাৰণ কৰি ব্যাকৰণ ৰচনা কৰিলে। এই অনন্তদেবেই আকৌ এবাৰ পৃথিৱীলৈ আহি দেখে যে মানুহবোৰৰ মন শুদ্ধ নহয়। এই মনৰ শুদ্ধিৰ বাবে পতঞ্জলি নাম ধাৰণ কৰি যোগ শান্তৰ ৰচনা কৰে।
(ঞ) যোগৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য লিখা।
উত্তৰঃ যোগৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য হল-
১। যোগৰ চৰম লক্ষ্য হ’ল পৰমাত্মাৰ লগত জীৱাত্মাৰ মিলন।
২। পতঞ্জলিৰ মতে পঞ্চক্লেশৰ নিবাৰণ। পঞ্চক্লেশ হ’ল- অবিদ্যা, অস্মিতা, বাগ, দ্বেষ আৰু অভিনিৱেশ।
৩। সর্বাঙ্গীণ বিকাশ সাধন কৰা। মানৱৰ পাঁচ প্ৰকাৰৰ উপাদান যেনে- শাৰীৰিক, প্রাণিক, মানসিক,বৌদ্ধিক আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ বিকাশ সাধন কৰা।
৪। যোগৰ অন্তিম ভৰ সমাধিপ্রাপ্ত হোৱা।
৫। বিশ্বশান্তিৰ পৰিৱেশ ৰক্ষা কৰা আৰু গঢ়ি তোলা।
৬। সকলো বন্ধনৰ পৰা মুক্ত হোৱা।
৭। বিভিন্ন ধৰণৰ অলৌকিক শক্তি প্রাপ্ত হোৱা।
৮। শৰীৰক ৰোগমুক্ত কৰা।
৯। মানসিক ৰোগ, মানসিক চাপ, মানসিক উদ্বেগ, হতাশাগ্রস্ততাৰ পৰা মুক্ত হোৱা
১০। আধ্যাত্মিক উন্নতি লাভ কৰা।
১১। সামাজিক চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰা।
১২। ধাৰণা শক্তি, চিন্তা শক্তি, স্মৃতিশক্তি বৃদ্ধি কৰা।
১৩। যিকোনো কর্ম কৰাৰ ক্ষমতা আৰু আত্মাবিশ্বাস গঢ়ি তোলা।
১৪। একাগ্রতা বৃদ্ধি কৰা।
১৫। ব্যক্তিত্ব নির্মাণ কৰা।
১৬। অজীৱন, মানসিক চাপমুক্ত, সুস্থ জীৱনশৈলী সৃষ্টি কৰা।
১৭। ৰোগমুক্ত এখন সুস্থ সমাজ গঢ়ি তোলা।
(ট) বৰ্তমানৰ যোগৰ ওপৰত যি ধাৰণা আছে তাক বর্ণনা কৰা।
উত্তৰঃ বর্তমান যোগ এটা সমস্যা সমাধানৰ আহিলা হৈ পৰিছে। মন বেয়া হৈছে, মানসিক চাপ বাঢ়িছে, হতাশাগ্রস্ত হৈছে, মানসিক উদ্বেগত ভূগিছে সেই সকলো বিলাক কম নিয়মৰ অভ্যাসৰ দ্বাৰা দৰ হ’ব। শাৰীৰিক অক্ষমতাত যতাত ভূগিছে, শৰীৰৰ কোনো অংগৰ ত্রুটিত কষ্ট পাইছে বা যোগগ্রস্ত হৈছে। এইবিলাকো আসনৰ অভ্যাসৰ দ্বাৰা দূৰ হ’ব। অক্সিজেনৰ অভাৱত মগজুৰ কাম-কাজ স্মৃতিশক্তি আদি কমিছে শৰীৰৰ যন্ত্রবোৰ ঠিক মতে কাম কৰা নাই তেতিয়া সেইসমূহ প্রাণায়ামৰ অভাসে দূৰ কৰিব যিকোনো কাৰণত মন অস্থিৰ হৈ পৰিছে।
(ঠ) যোগ শব্দৰ উৎপত্তিৰ সম্পৰ্কে কি জানা লিখা। যোগৰ সংজ্ঞা দুটা বর্ণনা কৰা।
উত্তৰঃ গণিতৰ ভাষাত যোগ বুলি ক’লে যিকোনো এটা বা একাধিক সংখ্যাৰ সংযোগ বা বিভিন্ন পদার্থ বা বস্তুৰ সংযোগক বুজায়। যোগ শব্দটো সংস্কৃত যুজ ধাতুৰ পৰা অনা হৈছে। যোগৰ অর্থই হ’ল সংযোগ কৰা। পৰমাত্মাৰ লগত জীৱাত্মাৰ সংযোগ, শিৱৰ লগত শক্তিৰ সংযোগ, চেতনতত্ত্বব লগত জড়তত্ত্বৰ সংযোগ, শৰীৰ লগত মনৰ সংযোগ, মনৰ লগত আত্মাৰ সংযোগ, প্রকৃতিৰ লগত নিজৰ সংযোগ আদিকে বুজায়।
যোগৰ সংজ্ঞা দুটা হল –
১। ভাৰতবৰ্ষৰ একালৰ সর্বশ্রেষ্ঠ শাস্ত্রজ্ঞ যোগী যাজ্ঞবন্ধ্যই যোগৰ সংজ্ঞা এনেধৰণে উল্লেখ। সংযোগ যোগ ইত্যুক্তো জীৱাত্মাপৰমাত্মানো তেখেতে জীৱাত্মা আৰু পৰমাত্মাৰ সংযোগকে যোগ বুলি ধৰিছে। তেখেতৰ এই ধাৰণাক আধ্যাত্মিক বা দার্শনিক সংজ্ঞা বুলি ক’ব পাৰি।
২। পতঞ্জলি ঋষিয়ে আকৌ মনোবৈজ্ঞানিক চিন্তাধাৰাৰে যোগৰ সংজ্ঞা আগবঢ়াইছিল।
যোগশ্চিত্তবৃত্তিনিবোধঃ পাতঞ্জল যোগদর্শন অর্থাৎ চিত্তত উৎপন্ন হোৱা বৃত্তিবোৰ ৰুদ্ধ কৰা বা নিবোধ কৰাক যোগ বুলি কৈছে।
(ড) যোগৰ ধাৰাসমূহ উল্লেখ কৰা।
উত্তৰঃ যোগৰ ধাৰাসমূহ হ’ল –
(১) জ্ঞানযোগ: যিসকল ব্যক্তিয়ে জ্ঞানচর্চা কৰি ভাল পায়, তেওঁলোকৰ বাবে জ্ঞানযোগৰ অনুশীলন কৰা শ্ৰেয়। জ্ঞানক দুটা ভাগত ভাগ কাৰা হৈছে।
১। অপৰা জ্ঞান।
২। পৰা জ্ঞান।
(২) ভক্তিযোগ: ভাৱপ্রবণ ব্যক্তিজন ভক্তিযোগৰ অধিকাৰী। এজন শিশুৰ জন্মৰ লগে লগে ৫ টা ভাৱ হৃদয়ত লৈ আহে। যেনে- বাৎসল্য, মধুৰ, সখ্য দাস্য আৰু শান্ত। এই ভাৱবোৰৰ যিকোনো এটাক হৃদয়ত জাগ্রত কৰি পৰমাত্মাক পাব পাৰি।
(৩) কৰ্মযোগ: কাম-কাজ কৰি ভালপোৱাজন কর্মযোগৰ অধিকাৰী। বহু ব্যক্তি আছে জ্ঞানচর্চা কৰাতকৈ কাম কৰি আনন্দ পায়। সেয়া ঘৰৰ কামেই হওক বা ৰাজহুৱা কামেই হওক। এই কৰ্ম কৰাত মনৰ কেইবাধৰণৰ ভাৱ আছে।
(ঢ) যোগৰ শ্রেণী বিভাগ কি কি? জ্ঞানযোগৰ বিষয়ে কি জানা লিখা।
উত্তৰঃ যোগৰ শ্ৰেণী বিভাগ হল –
(১) অনিমা।
(২) লঘিমা।
(৩) মহিমা।
(৪) প্ৰাপ্তি।
(৫) প্ৰকাম্য।
(৬) বশিত্ন।
(৭) ঈশিত্ন।
(৮) কামবসায়িত্ব।
এই পৃথিৱীত বা বিশ্বব্রহ্মাণ্ডত থকা সকলোধৰণৰ প্রকৃতিগত জ্ঞান হ’ল অপৰা জ্ঞান। চেতন তত্ত্ব বা ব্রহ্ম সম্পর্কীয় জ্ঞানৰ পৰা জ্ঞান লাভৰ বাবে শাস্ত্রৰ শ্রৱণ, মনন আৰু নিদিধ্যাসন কৰা প্রয়োজন। ‘অসতো মা সদ্গময়’ আমি যেতিয়া দাপোণৰ সন্মুখত থিয় হওঁ, তেতিয়া আমি দাপোণত যি ছবি দেখা পাওঁ তাক অসৎ প্রতিবিম্ব বুলি কওঁ- এয়া হ’ল আচল ৰূপটোৰ প্রতিবিম্বহে। ঠিক তেনেকৈ শাস্ত্রত অসংৰ পৰা সৎলৈ যাবলৈ কৈছে। অর্থাৎ অনিতাৰ পৰা নিত্তালৈ যোৱাৰ নির্দেশ দিছে।
(ন) হঠযোগৰ বিষয়ে বহলাই লিখা।
উত্তৰঃ শৰীৰৰ ক্রিয়াশক্তিক আধাৰ কৰি হঠযোগৰ অভ্যাস কৰা হয়। শৰীৰৰ যন্ত্ৰবোৰ প্রাণবায়ুৰ দ্বাৰা চলি থাকে প্রাণবায়ুৱে ৫ টা ভাগত ভাগ হৈ শৰীৰযন্ত্রক পৰিচালিত কৰে। হৃদয় প্রদেশত প্রাণবায়ুৰ নিবাস। এই বায়ুক সূর্য বুলি সম্বোধন কৰে। ইয়াক ‘হ’ শব্দৰ দ্বাৰা বুজোৱা হয়। নাভিৰ তলত অপ্ৰানবায়ুৰ নিবাস। এই বায়ুক চন্দ্র বুলি সম্বোধন কৰে। ইয়াক ‘ঠ’ শব্দবে বুজোৱা হয়। সূর্য-চন্দ্র অর্থাৎ প্রাণ আৰু অপ্ৰানৰ সংযোগৰ নাম হাল হঠযোগ বায়ু বা প্রাণায়ামেই ইয়াৰ সাধন। বায়ুসাধন কৰিবলৈ যান্ডীতে শৰীৰক মজবুত কৰি ৰাখিবলৈ আসন মুদ্ৰা অভ্যাসৰ প্ৰয়োজন হয়।
(ত) পতঞ্জলি যোগদৰ্শনৰ বিষয়ে এটি চমু টোকা প্ৰস্তুত কৰা।
উত্তৰঃ ভাৰতীয় ছটা ঈশ্বৰবাদী দৰ্শনৰ ভিতৰত যোগ দৰ্শন অন্যতম। যোগসূত্ৰ ৰচনা কৰিছিল মহান ভাৰতীয় ঋষি মহৰ্ষি পতঞ্জলিয়ে প্ৰায় ৪০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত। যোগসূত্ৰত মনক একাগ্ৰ কৰি ঈশ্বৰত বিসৰ্জন দিয়াৰ নিয়ম আছে। পতঞ্জলিৰ মতে, মনক অস্থিৰ হৈ পৰাত বাধা দিয়া (চিত্তবৃত্তিনীৰোধ) যোগ হ’ল।
(থ) লয়যোগৰ বিষয়ে কি জানা লিখা?
উত্তৰঃ ইন্দ্রিয়বোৰৰ প্রবৃত্তি শক্তিক আধাৰ কৰি লয়যোগৰ অভ্যাস কৰা হয়। আমাৰ শৰীৰত থকা জ্ঞানেন্দ্রিয়বোৰ প্রতিমুহূর্ততে কোনোবা নহয় কোনোবা সূচনা সংগ্ৰহৰ বাবে প্রস্তুত থাকে। কোনো সূচনা পোৱাৰ লগে লগে মনো তাতে সংলগ্ন হয়। ঋষি-মুনিসকলে নিজৰাৰ পাৰত কুটীৰ সাজি তাতে বাস কৰিছিল। গুৱাহাটীৰ ওচৰত বশিষ্ঠ আশ্রমো ইয়াৰ উদাহৰণ। ঋষি-মুনিসকলে একমনে নিজৰাৰ পানীত কল কল শব্দত মনোনিবেশ কৰি অস্থিৰ মনক শান্ত কৰি মনোলয়ৰ অভ্যাস কৰিছিল।
২. খালী ঠাই পূৰণ কৰা।
(ক) _______________তাৰিখে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস পালন কৰা হয়।
উত্তৰঃ জুন ২১ তাৰিখে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস পালন কৰা হয়।
(খ) যোগেশ্বৰ _____________ কোৱা হয়?
উত্তৰঃ যোগেশ্বৰ মোক্ষা কোৱা হয়।
(গ) ভক্তি আন্দোলনত _______________ অসমৰ সন্ত আছিল।
উত্তৰঃ ভক্তি আন্দোলনত শংকৰদেৱ অসমৰ সন্ত আছিল।
(ঘ) শিক্ষা আৰু জ্ঞানৰ স্বর্ণযুগ ____________কালত আছিল।
উত্তৰঃ শিক্ষা আৰু জ্ঞানৰ স্বর্ণযুগ গুপ্ত কালত আছিল।
(ঙ) স্বামী নিগমানন্দ সৰস্বতীয়ে ___________নামৰ কিতাপখন লিখিছিল।
উত্তৰঃ স্বামী নিগমানন্দ সৰস্বতীয়ে বিশ্বাসপ্ৰদৰ্শন নামৰ কিতাপখন লিখিছিল।
(ঙ) শৰীৰৰ অক্ষমতা ___________ দূৰ কৰিব পাৰি।
উত্তৰঃ শৰীৰৰ অক্ষমতা ক্ৰটিত কষ্ট দূৰ কৰিব পাৰি।
(চ) যোগৰ শব্দটো সংস্কৃত __________ পৰা আহিছে।
উত্তৰঃ যোগৰ শব্দটো সংস্কৃত যুজ শব্দৰ পৰা আহিছে।
(ছ) যোগৰ চৰম লক্ষ্য হল __________ লগত _________ সংযোগ।
উত্তৰঃ যোগৰ চৰম লক্ষ্য হল ব্রহ্মানন্দ লগত অত্যন্ত সংযোগ।
(জ) শ্রীমদ্ভগবদ গীতাত ___________ অধ্যায় আছে।
উত্তৰঃ শ্রীমদ্ভগবদ গীতাত ১৮ তা অধ্যায় আছে।
(ঝ) পৰাভক্তি ____________ বিভক্ত।
উত্তৰঃ পৰাভক্তি অনাত্মৰ বিভক্ত।
(ঞ) মন্ত্ৰয়োগ ___________ আধাৰ কৰি অভ্যাস কৰা হয়।
উত্তৰঃ মন্ত্ৰয়োগ শব্দশক্তিক আধাৰ কৰি অভ্যাস কৰা হয়।
(ট) পাতঞ্জল যুগদৰ্শন ____________ দৰ্শনৰ ব্যৱহাৰিক ৰূপ।
উত্তৰঃ পাতঞ্জলি যুগদৰ্শন ভেদান্ত দৰ্শনৰ ব্যৱহাৰিক ৰূপ।
৩। শুদ্ধ উত্তৰটোত (√) চিন দিয়া।
(ক) সৃষ্টিৰ ক্ষমতা প্রাপ্ত হৈছিল।
(১) বিশ্বামিত্ৰ।
(২) বশিষ্ট।
(৩) গোৰক্ষ নাথ।
(৪) গৌতম বুদ্ধ।
উত্তৰঃ (১) বিশ্বামিত্ৰ।
(খ) পৃথিবীৰ সবাতোকৈ প্রাচীন সভ্যতা
(১) মিছৰীয়।
(২) বেবিলন।
(৩) সিম্বা।
(৪) চীন।
উত্তৰঃ (১) মিছৰীয়।
(গ) ভাৰতীয় মহাকাব্যখন হ’ল-
(১) শ্রীমদ্ভগবদ গীতা।
(২) ৰামায়ণ।
(৩) ভাগৱত।
(৪) যোগদর্শন।
উত্তৰঃ (২) ৰামায়ণ।
(ঘ) যোগ চিকিৎসা প্রচলন কৰিছিল।
(১) পতঞ্জলি।
(২) স্বামী শিবানন্দ।
(৩) স্বামী স্বাত্মাৰাম।
(৪) মীন নাথ।
উত্তৰঃ (২) স্বামী শিবানন্দ।
(ঙ) ভক্তিযোগৰ অধিকাৰী।
(১) জ্ঞানচর্চা কৰা সকল।
(২) ভাৱপ্রধান সকল।
(৩) কাম কৰি ভালপোৱাসকল।
(৪) এটাও নহয়।
উত্তৰঃ (২) ভাৱপ্রধান সকল।
(চ) অভ্যাক যোগ কিমান প্ৰকাৰ?
(১) ৩।
(২) ৪।
(৩) ৫।
(৪) ৬।
উত্তৰঃ (২) ৪।
(ছ) অপৰাভক্তি কিমানটা ভাগ?
(১) ৬।
(২) ৭।
(৩) ৮।
(৪) ৯।
উত্তৰঃ (৪) ৯।
(জ) পাতঞ্জলি যোগসূত্ৰত সূত্ৰ সংখ্যা।
(১) ১৯১।
(২) ১৯৪।
(৩) ১৯৫।
(৪) ২০০।
উত্তৰঃ (৩) ১৯৫।
৪। দলীয় আলোচনা/গৃহলিখন কার্য:
(১) সিন্ধু সভ্যতা।
উত্তৰঃ পুৰাতত্ত্ব বিভাগে সিন্ধু-সৰস্বতী নদীৰ উপত্যকাত খনন কার্য চলাই অতি উন্নত সভ্যতাৰ ভগ্নাবশেষ আবিষ্কাৰ কৰে। তাত প্রায় ২০০০ টাতকৈ অধিক এনেধৰণৰ চীল-মোহৰ আৰু শিল কটা মূর্ত্তি পাইছে। এইবোৰত পদ্মাসন, সিদ্ধাসন আদিত ধ্যানমগ্ন হৈ থকা মানুহৰ প্ৰতিকৃতি পোৱা গৈছে। এইবোৰ ভগ্নাবশেষৰ মাজত যোগৰ আদিগুন বুলি গণ্য কৰা ‘শিব’ৰ মূর্তি খোদিত মোহৰত পোৱা গৈছে।
(২) যোগৰ পৃষ্ঠভূমি।
উত্তৰঃ গুৰুকুলবোৰেই শিক্ষাৰ কেন্দ্ৰ আছিল বাবেই ৰাজপুত্ৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সকলোবে শিক্ষা লাভৰ বাবে গুৰুকুল সমূহত থাকি লৈছিল। শিক্ষা সমাপন হ’লে নিজ গৃহলৈ আহিছিল। শিষ্যসকল বিভিন্ন সমাজৰ পৰা যোৱাৰ বাবে সমাজৰ সকলো স্তৰতে যোগৰ প্রভাৱ পৰিছিল।
৫. সোঁফালৰ লগত বাওঁফাল মিলাই লিখা।
| বাওঁফাল | সোঁফালৰ |
| স্বামী স্বাত্মাৰাম | যোগবলে ৰোগাৰোগ্য |
| কৃষ্ণ দ্বৈপায়ন ব্যাস | হঠযোগ প্রদীপিকা |
| স্বামী শিবানন্দ | যোগী গুৰু |
| স্বামী বিবেকানন্দ | শ্রীমদ্ভগবদ গীতা |
| স্বামী নিগমানন্দ | বাজযোগ |
উত্তৰঃ ছাত্র-ছাত্রীয়ে নিজে কৰা।
৬। পত্র পঠন (Paper Reading)
(ক) যোগ আৰু শিক্ষা।
উত্তৰঃ শিক্ষাৰ মূল লক্ষ্যকেইটা হ’ল-
১। ব্যক্তিগত লক্ষ্য।
২। সামাজিক লক্ষ্য।
৩ বাষ্ট্রীয় লক্ষ্য।
৪ আন্তৰাষ্ট্ৰীয় লক্ষা।
৫। বিশ্বব লক্ষ্য।
যোগৰ ৮ টা অংগ হ’ল-
১। যম।
২। নিয়ম।
৩। আসন।
৪। প্রাণায়াম।
৫। প্রত্যাহাৱ।
৬। ধাৰণা।
৭। ধ্যান।
৮। সমাধি।
(খ) যোগীসকলৰ ধাৰাবাহিকতা।
উত্তৰঃ ভাৰতীয় সমাজ ব্যৱস্থাত মহাবীৰ জৈন আৰু গৌতম বুদ্ধৰ অৱদান অপৰিসীম। তেওঁলোকে সময়োপযোগী, মানুহৰ ৰুচি অনুসৰি কিছু ৰূপান্তৰ কৰি যোগ চৰ্চাৰ প্ৰচলন কৰে। পৰৱৰ্তীকালত আদ্য শঙ্কৰাচাৰ্যই জ্ঞানযোগৰ প্ৰচলন কৰি ব্ৰহ্ম সত্য জগত মিথ্যাৰ ধাৰণা দিয়ে। মধ্যযুগত সমাজ ব্যৱস্থাৰ সংস্কাৰ আৰু কু-প্রথাসমূহক দূৰ কৰাৰ বাবে ভক্তিযোগৰ সূত্রপাত হয়। যাক ঐতিহাসিকসকলে ভক্তি আন্দোলন বুলি আখ্যা দিয়ে। গুৰু নানক, চৈতন্য মহাপ্রভু, শ্রীমন্ত শংকৰদেৱ, ৰামানুজন আদি সহস্র সন্তসকলে ইয়াত আগভাগ লয়।
(গ) ৰাজযোগ।
উত্তৰঃ ৰাজযোগ: মনৰ ইচ্ছাশক্তিক আধাৰ কৰি ৰাজযোগৰ অভ্যাস কৰা হয়। মনৰ ইচ্ছা শক্তিৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত আৰু দ্বৈতভাৱ নথকাৰ বাবে যোগৰ মাজত ৰাজযোগক শ্রেষ্ঠ বুলি ধৰা হয়। মনৰ ইচ্ছা বা মনৰ সংযোগ অবিহনে সৰু-ডাঙৰ কোনো কর্মই সম্ভৱ নহয়। ৰাজযোগৰ অভ্যাসত মনৰ চৰম উৎকর্ষ সাধন কৰা হয়। মনৰ উৎকৰ্ষ সাধনৰ বাবে হঠযোগৰ শৰীৰ চৰ্চাৰ কিছু অংগও অভ্যাস কৰা হয় যাতে মনৰ বিকাশত শৰীৰ বাধা হৈ নপৰে।
(ঘ) কৰ্মযোগ।
উত্তৰঃ কৰ্মযোগ: কাম-কাজ কৰি ভালপোৱাজন কর্মযোগৰ অধিকাৰী। বহু ব্যক্তি আছে জ্ঞানচর্চা কৰাতকৈ কাম কৰি আনন্দ পায়। সেয়া ঘৰৰ কামেই হওক বা ৰাজহুৱা কামেই হওক। এই কর্ম কৰাত মনৰ কেইবাধৰণৰ ভাৱ আছে। কিছুমানে কর্ম সুচাৰুৰূপে হ’বৰ বাবে আপ্রাণ চেষ্টা কৰি কৰ্ম কৰে, কিছুমানে ফলৰ আশা কৰি কৰ্ম কৰে, কিছুমানে নিজৰ প্রতিষ্ঠাৰ কাৰণে কৰ্ম কৰে, কিছুমানে আকৌ অনিষ্ট কৰিবৰ বাবে কৰ্ম কৰে।
৭। শিক্ষামূলক ভ্রমণ
(ক) উমাচল যোগাশ্রম।
(খ) বৰদোৱা।
(গ) শ্রীমন্ত শংকৰদেৱ বিশ্ববিদ্যালয়।
(ঘ) ককিলামুখ।
(ঙ) শিৱসাগৰ।
(চ) তেজপুৰ।
(ছ) বশিষ্ট আশ্ৰম।
উত্তৰঃ ছাত্র-ছাত্ৰীয়ে নিজে কৰা।
