ফকৰা যোজনা – ভাব বহলাই লিখা – Fokora Jujona In Assamese

ফকৰা যোজনা – ভাব বহলাই লিখা,ফকৰা যোজনা ব্যাকৰণ, Fokora Jujona In Assamese, অসমীয়া ফকৰা যোজনা, Assamese Proverbs, Fokora Jujona In Assamese.

( স )

★ সমানে সমানে কৰিবা কাজ, হাৰিলে জিকিলে নাই লাজ । 

⇒ নিজৰ সমকক্ষজনৰ লগতহে যিকোনো কাম কৰা ভাল। তেতিয়া হৰা জিকাৰ প্রশ্ন নুঠে। অন্যথা, সমকক্ষ নহ’লে লাজত পৰিবলগীয়া হ’ব পাৰে । 

★ সন্তৰ লগত ফুৰিবা খাবা গুৱাপাণ, দুষ্টৰ লগত যাব নাক কাণ । 

⇒ সন্তৰ লগত থাকিলে মানুহে সন্মান পায়। আনহাতে দুষ্টৰ লগত থাকিলে সন্মান হেৰুৱাবলগীয়া হয় । 

★ সত্যতকৈ ধৰ্ম নাই, অসত্যতকৈ পাপ নাই । 

⇒ সত্যই হৈছে পৰম ধৰ্ম। মানুহ সদায় সূতপথত চলিব লাগে। অসত্য পথ পাপৰ পথ; এনে পথত চলিলে যথেষ্ট লটি-ঘটি হ’বলগীয়া হয় । 

★ সদৌ চৰায়ে মাছ খায়, মাছৰোকাৰহে নাম । 

⇒ চতুৰ লোকসকলে দোষ কৰি সাৰি যায় আৰু অজলাসকল বিপদত পৰে। সকলো চৰায়ে মাছ খায় যদিও মাছৰোকাৰহে বদনাম হয় । 

★ সাপে নেপাহৰে কঁকালৰ কোব, মাকে নেপাহৰে পুত্ৰৰ শোক । 

⇒ আধামৰাকৈ এৰিলে সাপে কেতিয়াবা অপকাৰ কৰিব পাৰে। তেনেদৰে পুত্ৰশোক মাকৰ বাবে অতি অসহনীয় । 

★ সাপে মূৰত খায়, ধৰণী ধৰিবলৈ ঠাই নাই । 

⇒ সাপে যেতিয়া তালুত দংশন কৰে তেতিয়া বেজে ধৰণী ধৰিবলৈ ঠাই বিচাৰি নাপায়। অর্থাৎ তালুত বা মূৰত দংশিলে মৃত্যু অনিবাৰ্য্য । 

★ ‘সাপে খায়, বাঘে বায়, যদি মৰে জলে । 

যাৰ যিবা হ’ব লাগে নিজ কৰ্মফলে । 

⇒ মানুহৰ যদি সৰ্প দংশন, বাঘৰ আক্ৰমণ বা পানীত পৰি মৃত্যু হয় তেন্তে সেয়া ভাগ্যৰ নিবন্ধন বুলি ধৰি ল’ব লাগিব। এইসমূহ পৰিস্থিতিত বিধিৰ লিখন মতে মানুহে ফলভোগ কৰে । 

★ সাধুক চিনিবা লেনদেন কৰি বিত; 

কথাত চিনিবা লোক মূৰ্খ নে পণ্ডিত । 

⇒ মানুহৰ স্বৰূপ চিনিবৰ কাৰণে ধন-বিতৰ লেনদেন কৰি চাব লাগে। মানুহ কিমান ভাল-বেয়া সেয়া কথা-বতৰাৰ মাজেদি ধৰিব পাৰি । 

★ সাতে তিতা, দাঁতে লোণ, উদৰৰ পুৰিবা তিনি কোণ । 

⇒ সপ্তাহত এদিন তিতা খাব লাগে, লোণেৰে দাঁত ঘঁহিব লাগে আৰু পেট পূৰাই আহাৰ খাব নেলাগে। এই নিয়ম মানি চলিলে স্বাস্থ্যৰ কোনো হানি নহয় । 

★ সাঁতোৰ সাঁতোৰ নিজ বাহুবলে, সাঁতুৰিব নোৱাৰিলে যা ৰসাতলে । 

⇒ মানুহে নিজৰ শক্তি সামৰ্থ্য অনুসৰি কাম কৰিব লাগে। শক্তি নাথাকিলে আনৰ সহায় লৈ কাম কৰিম বুলি ভবাটো অৰ্থহীন। নিজে নোৱাৰিলে আন কোনোৱে সহায় নকৰে । 

★ সুবাট দূৰ গমন, তাক নিদিবা এৰি । 

বয়সীয়া ছোৱালীকে বিয়া কৰাবা, তেও নানিবা বাৰী । 

⇒ ভাল পথেৰে দূৰ যাত্ৰা কৰিব লাগে। তেতিয়া কোনো বিঘিনি নহয়। বয়সীয়া হ’লেও গাভৰু ছোৱালী বিয়া কৰাব লাগে। কেতিয়াও বিধৱা নাৰীৰ সৈতে বিয়া পাতিব নালাগে । 

★ সোণাৰীয়ে সোণ চিনে, বৰাই চিনে কচু। কথা-চহকীয়ে কথা চিনে, হীহে চিনে কেঁচু । 

⇒ যিসকল মানুহ যি বৃত্তিৰ সৈতে জড়িত সেই বিষয়ৰ বিস্তৰ জ্ঞান তেওঁলোকৰ থাকে। তেনে জ্ঞান আৰু অভিজ্ঞতাৰ বাবেই সোণাৰীৰ সোণৰ বিষয়ত দক্ষতা অধিক। কথাচহকীৰ বাবে কথা আৰু হাঁহৰ বাবে কেঁচুৰ গুৰুত্ব অধিক । 

★ সন্ধ্যা আলহী সাক্ষাৎ দামোদৰ । 

তাক যি অৱমাননা কৰে গুৰু-ভকতৰ অন্তৰ । 

⇒ সন্ধ্যা সময়ত অহা আলহীক কেতিয়াও বিমুখ কৰিব নাপায়। তেওঁক ঈশ্বৰ জ্ঞান কৰিব লাগে। অন্যথা গুৰু ভকতৰ দোষে চোৱে । 

★ সুকাজত বিকাজ হ’ল, মাক নোহোৱাকৈ জীয়েক হ’ল । 

⇒ ক্ষণজন্মা পুৰুষে পূৰ্বজন্মৰ সুকৃতি স্বৰূপে পূৰ্বজন্মৰ অভিজ্ঞতা সঞ্চয় কৰে। গতিকে মাতৃগৰ্ভত থাকোঁতেই তেওঁলোকে জ্ঞান লাভ কৰি পৰিপক হৈ জন্ম ধৰে

(ইয়াত-জীয়েক মানে তত্ত্বজ্ঞানক সুচোৱা হৈছে ।) 

★ সাগৰত মৌ, পৰ্বতত ঢৌ , 

বাপেকৰ তিৰী নাই–পূতেকৰ সাত বৌ । 

⇒ পৰম ভকত সাধু সমাজলৈ গৈ-নামৰসৰ মধুপান কৰে। মনে জ্ঞানৰূপী পিতৃৰ সহায়ত তত্ত্বজ্ঞান লাভ কৰে। ভক্তিৰ বলত সপ্তবৈকুণ্ঠৰ তত্ব আহৰণ কৰি পৰলোকৰ পথ পশস্ত কৰে । 

★ সাপে খায় লেখি, বাঘে খায় দেখি । 

⇒ অদৃষ্টৰ কৰ্মফল অনুসৰিহে মানুহে সৰ্পদংশনত মৃত্যু লাভ কৰে। আনহাতে বাঘে দেখি খায় । 

★ সবাতোকৈ ডাঙৰ হৰিকথা, তাতোকৈ ডাঙৰ চাউলকঠা । 

⇒ হৰিনাম সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ যদিও গাত শক্তি নাথাকিলে হৰি ভক্তি কৰিব নোৱাৰি। শৰীৰৰ শক্তিৰ কাৰণে আহাৰৰ প্রয়োজন। সেয়ে চাউলকঠাৰ প্রসঙ্গ অবতাৰণা কৰা হৈছে ।

See Next page No Below…